سقوط هواپیمای آسمان

ای خدا! ای فلک! ای طبیعت! شام تاریک ما را سحر کن
مانده ام چه بگویم. این صفحه چندماهی بیشتر عمر ندارد اما وقتی پست هایش را می بینم همه اش غم است و تسلیت و دریغ از شادمانی. انگار قرار نیست جغد شومی که در ایران لانه کرده اینجا را ترک کند. ما در کشوری زندگی می کنم که در روزگار قحطی خوش خبری، خبر خوشی که رییس دولت می داد و برایش جشن می گرفتند خبر خوش هسته ای بود و راه اندازی چند سانترفیوژ دیگر و بعد هم قطعنامه های جدید علیه ایران. حتی خبر خوشش هم اینگونه بود.
افکار عمومی برای هیچ چیز قانع نمی شود. گویی هیچ حادثه ای مقصر ندارد و اگر داشته باشد مجازات نمی شود. بخاطر همین عکس صفحه یک روزنامه سازندگی امروز را با تیتر معنا دارش انتخاب کردم. خبر سقوط هواپیمای آسمان روز یکشنبه29بهمن دل مجروح همه را مجروح تر کرد. به بازماندگان و ایرانیان تسلیت می گویم. در همه دنیا سقوط هواپیما رخ می دهد اما پرواز با دهها هواپیمای اسقاطی که باید 20_30 سال پیش از رده خارج می شدند از ان نوع نیست از نوع مدیریت و راهبردی است که تحریم را به ارمغان آورد و هنوز بر همان راه پای می فشارد و حتی اولین قراردادهای دولت روحانی پس از فشل شدن تحریم ها با ایرباس و بویینگ را مورد حمله قرار می دهد و آدرس هواپیمای روسی می دهد چون جان انسان ها برایش مهم نیست.
هنوز جامعه فعالان محیط زیستی از شوک و اندوه مرگ کاووسش و در بند بودن جمعی دیگر از خانواده اش بیرون نیامده بود که تعدادی دیگر از خانواده شریف فعالان محیط زیستی هم در میان جان باختگان آسمان بودند.
کجایی ای شادی که غم را از خانه بیرون کنی

کانال گفتارهای باقی https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام   emadeddinbaghi

فیس بوک

https://www.facebook.com/Emadbaqi