عمادالدین باقی
توییت بهمن دارالشفایی: 70 روز بعد از بازداشت مهدی اعتمادسعید، امروز ریختن خونه‌شون و همسرش نرگس سرداری رو هم بازداشت کردن. ظاهرا افرا، دختر سه‌ساله‌شون، رو هم با مامانش بردن دادسرا و عصر زنگ زدن مامان‌بزرگش بیاد ببردش. حالا هم مامان و هم بابای افرا تو زندانن.
👁️ توئیتی درباره بازداشت زوج‌جوانی به نام مهدی اعتماد سعید و نرگس سرداری، نسبت به داشتن کودکی خردسال کوت کرده و نوشتم:
✍️ تصوراینکه پدر ومادر یک کودک همزمان بازداشت شوند هولناک است و درمخیله انسان نمی‌گنجد وهیچ توجیه حقوقی و اخلاقی ندارد، حتی اگر اتهامی متوجه شان باشد. به جرأت می‌توان گفت در روی کره زمین این نوع اتفاقات فقط در کشور ما رخ می‌دهد.اگر در جای دیگری سراغ داشتید مارا هم خبر کنید.
✔️ زیر این توییت، انگشت شماری از افراد توجیه گر وضع موجود، واکنش نشان دادند و یکی از آنها هم گفت مگر همه زندانی ها در دنیا مجردند و با این اوصاف نباید هیچ قاتل و‌مجرمی را به زندان برد.
پاسخ زیر به صورتی کوتاهتر توییت شد:
✍️بعضی در توجیه بازداشت پدر و مادر افرا از جدا کردن فرزند از پدر و مادر در غرب می گویند و آنقدر نمی فهمند که آن قانون درباره پدر و مادر بزهکار است نه زوجی که به اتهام سیاسی بازداشت می‌شوند که در هیچ‌‌کشور توسعه یافته ای با این اتهامات بازداشت نمی کنند.
یا می گویند افرا الان سه ساله است نه شیرخواره. مگر فرقی می کند؟ اساسا در دنیای امروز اجرای حکم قطعی مادری دارای کودک خردسال را یا تعلیق می کنند یا به تاخیر می اندازند چه رسد که هنوز پرونده او در مرحله اتهام باشد نه حکم قطعی.
۱۴۰۲/۰۵/۲۷
برخی رسانه ها از جمله سحام نیوز این مطلب را بازنشر کردند
https://t.me/sahamnewsorg/91888
📡کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
به فرسته سنباد (یکی از کاربران) در کانال تلگرام پاسخ داده شد که پرسید:
جناب باقی !روی موضوعی انگشت گذاشتید که سوالهای دیگری را برایم پیش آورد .
اینکه یک پدر را دستگیر و زندانی می‌کنند و یک مادر با دختر سه ساله را بدون پدر و احیانا بدون نان آور خانواده می گذارند خود امری قابل تامل است .
در این گونه موارد که نان آور خانواده را دستگیر می‌کنند که البته در مورد جرایم غیر سیاسی هم بسیار وجود دارد و مثلآ خانم مولاوردی یکبار گفته بود در سیستان و بلوچستان روستاهایی هستند که در آنها هیچ مردی وجود ندارد چون که تمام مردان به اتهامات مربوط به مواد مخدر در زندانند ، آیا نباید نهادی دولتی وجود داشته باشد که از بازمانده آن خانواده ها حمایت کند و حداقل مسکن و خوراک و سایر نیازهای اولیه آنها را برطرف کند ؟
برای زنی که دارای فرزند است و پدر خانواده بزندان می‌افتد، هیچ نهاد وسازمانی نیست که از آنها حمایت کند ؟
اگر از این منظر نگاه کنیم مسئله ابعاد بسیار وسیع تری پیدا می‌کند و خانوداه های جرایم غیر سیاسی را هم شامل می‌شود.
لطفا در مورد اگر توضیح یا پاسخ دارید ، بفرمایید .🌺
Emad Baghi:
باسلام. همانطور که اشاره کرده ام اولا زندانی کردن به اتهام سیاسی و عقیدتی از مشخصات نظام های عقب مانده و سبب زوال است به ویژه که بازداشت زوجی باشد که صاحب کودک هستند و بدتر آنکه هنوز متهم هستند نه محکوم.
اما واقعیت این است که در غیر موارد سیاسی گاهی زن و شوهرهایی مرتکب جرم می شوند. در جوامع پیشرفته درباره زنانی که صاحب کودک خردسال هستند و درباره اساتید دانشکده که مرتکب جرم می‌شوند و….مقرراتی وجود دارد مثلا در صورتی که حکم مجازات قطعی صادر شده باشد بسته به جرم و شخصیت محکوم، یا به تعلیق در می اورند یا مجازات جایگزین مقرر می کنند یا اجرا را به تاخیر می اندازند و با درباره استاد دانشگاه اجرا حکم را تا پایان ترم به تعویق می اندازند.
و اما درباره زندانی شدن نان آور خانواده در جرایم عادی که پیامدهای بسیار زیانباری دارد در همه کشورها یک مسئله جدی بوده و در ایران نیز انجمن حمایت زندانیان مرکز در سال ۱۳۲۰ تحت عنوان بنگاه حمايت زندانيان تحت رياست عاليه وزير دادگسترى با پيشنهاد رئيس مجلس شوراى ملى و نخست وزير به تصويب هيئت وزيران وقت رسيد و اساسا با همین هدف کمک به زندانیان و خانواده آنان تشکیل شد.
پس از انقلاب۵۷ و در سال ۱۳۶۰ اساسنامه انجمن با اصلاحاتی به تصویب شورای عالی قضایی رسید و به فعالیت خود ادامه داد.
طبق ماده ۱ اساسنامه، هیات مدیره انجمن در هر شهر مرکب است از مسؤولان و معتمدان که در ماده ۱۲ می گوید شامل دادستان عمومي، دادستان انقلاب اسلامي، مديركل سازمان زندان‌ها، فرماندار، رييس زندان و سه نفر معتمد كه از بين اشخاص متقي و موجه و خير محل هستند.
طبق ماده۲ اساسنامه هدف از ايجاد انجمن كمك به زندانيان و خانواده آنها، نوع پرورى و اصلاح زندانيان و همكارى با زندانى و مؤسسات تأمينى و تربيتى و مراكز مراقبت پس از خروج مشخص شده است.
بنابراین مسئولیت رسیدگی به وضع اینها بعهده حکومت است.
