اصل اولی این است که اساس رفتار حکومت باید رعایت حق شهروندی باشد و از این نظر نه تنها ممنوعیتی وجود ندارد که حکومت ملزم به تمهید مقدمات و شرایط مناسب برای حضور همه شهروندان مرد و زن است اما حتی از منظر شرعی هم منع حضور زنان در استادیوم هیچ دلیلی ندارد.
تنها دلیل متحجرین این است که دیدن قسمت هایی از بدن مرد که در مسابقه عریان است شرعا جایز نیست و چون ورود به استادیوم، مقدمه نظر حرام است با جلوگیری از آن، مانع تحقق ذیالمقدمه حرام می شوند. بگذریم که همه می توانند مسابقات را از تلویزیون ببینند و با این استدلال باید مسابقات فوتبال و کشتی و غیره از تلویزیون تعطیل شود اما اصولا این فتوا ناشی از بی دانشی و جهان بینی موشی است زیرا از نظر شرعی، حتی فراتر از دیدن، اصولا حرمت نظر و لمس، هر دو مشروط به «قصد ریبه» است وگرنه عمل تمام پزشکان زن و مرد و تماشای همه فیلم ها و بسیاری از کارهای دیگر نیز حرام است.
امامموسی صدر به دلیل همین ملاک شرعی مشروط بودن حرمت لمس و نظر به ریبه، با زنان دست می داد و آیتالله بروجردی هم دست دادن با زن اجنبیه را برای حفظ حرمت اشخاص، جایز می دانستند و آیت الله منتظری نیز در پاسخ به استفتایی همین مبنا را پذیرفتند. درخور توجه این است که اگر قصد ریبه وجود داشته باشد حتی لمس و نظر نسبت به محارم نیز حرام است.