آزادی مریم آسترکی محکوم به قصاص

‍ شاد آمدم شاد آمدم از جمله آزاد آمدم
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم

این بیت مولانا وصف حال دختری است که دیشب(چهارشنبه19مهر96) پس از هفت سال طاقت فرسا، از زندان آزاد شد، زندانی که هر لحظه اش منتظر اعدام بود. از روزی که خانم غنچه قوامی در آذر93 از زندان قرچک آزاد شد و به دیدنم آمد تا قصه پر غصه دخترکی را بازگوید که به اتهام قتل شوهرش محکوم به قصاص شده بود پروژه آزادی او کلید خورد. او بر اساس داده های مندرج در پرونده حقیقتاهيچ نيتي برای قتل نداشت وقتل یک حادثه ناخواسته بيش نبود و اينك دخترکی بود که درعنفوان جواني و در حالی که خانواده شوهرش را دوست داشت به این سرنوشت غمبار دچار شده بود که بیان مشروح آن در این مجال میسر نیست. راه اقدامات حقوقی بسته بود چون استیذان اجرای حکم امضا شده بود. غنچه او را رها نکرد. در این سه سال خانم فاطمه کمالی همسرم، روزی نبود که فارغ از دغدغه مریم باشد. پیگیری کار او و تلاش برای جلب رضایت و گفتگوهای فراوان با خانواده های طرفین و وکلا را پیوسته ادامه داد. دوبار هم مرا به حوالی بهشت زهرا و کهریزک(منطقه سکونت هر دو خانواده) برد برای گفتگو با برخی اعضای خانواده مرحوم، و سرانجام با همياري زندان، وكيل شاكي وهمه كساني كه بي منت گام بر مي داشتند، پرونده به رضایت مشروط به گرفتن دیه منجر شد که یکی ازدشوارترین و گاه مایوس کننده ترین قسمت های کار است اما همکاری چند بانوی مخلص و خستگی ناپذیر و همکاری جناب شاهد حلاج نيشابوري در راه اندازی کانال “یاران نجات” گره را گشود. خانم ها: شهرزاد همتی، افسون عليمراديان و زهره کوهی، شبانه روز با گزارش لحظه به لحظه واریزی ها به نحو اطمینان بخشی فراخوان جلب کمک های مالی را مدیریت می کردند. آنها بدون هیچ چشمداشتی به نام آوری و بوق و کرنا و دیده شدن، این چندمین پروژه موفق نجات شان بود.
انچه كه باعث مي شود اين مدد گيري و مدد رساني رخداد بزرگي جلوه كند این است که امروزه در پوشش امور خیریه کلاهبرداری هایی رواج دارد و در جامعه ای است که انواع ناهنجاری های اخلاقی و رفتاری برخی را به نظریه فروپاشی اخلاقی و هنجاری و سقوط سرمایه اجتماعی می رساند و انسان از زندگی در چنین جامعه ای دچار خفقان می شود اما صدها انسان بدون نام و نام اوری با هدایای کوچک و بزرگ برای نجات کسی که او را نمی شناسند مشارکت می کنند و برخی هدایای بزرگی می بخشند و نشان می دهند سرمایه های اخلاقی و انسانی بی نظیری در همین جامعه وجود دارد. همین سبب شده که تاکنون و باوجود اینهمه بیداد، جامعه بر پای خود بایستد.
دیشب که مریم تازه آزاد شده بود می خواست ديداري داشته باشد اما وقتي همسرم او را به بودن با خانواده اش تشويق و ديدارمان را به زمان نزديكي محول كرد، او عکس ها و صحنه های شادمانی زایدالوصف خانوادگی شان را با ما به اشتراک گذاشت و در این زمانه پر اندوه دل مان را شاد کرد. گرچه خانم ها: شهرزاد همتي؛ افسون عليمراديان، زهره كوهي و غنچه قوامي وآقاي شاهدحلاج، مطلقا طمع تقدیر نداشته اند اما بر خود فرض می دانم سپاس بیکران خویش را نثار این پاسداران راستین حق حیات کنم که نشان دادند انسانیت زنده است.
عمادالدین باقی

کانال گفتارهای باقی https://t.me/emadbaghi
وبسایت www.emadbaghi.com