گذشته، خجالت راه آینده

https://t.me/emadbaghi
برای یک کار پژوهشی ناگزیر بودم گشتی در روزنامه‌های دهه ۶۰ بزنم، دهه ای که آن را زیسته ایم و خودمان هم در همان مطبوعات نوشته ایم اما چون از آن دور شده ایم و در حوادث و رخدادهای بیشمار بعدی غرق بوده ایم، حال و هوای آن روزها را فراموش کرده ایم. وقتی که امروز از قله سی سال بعد و در دالان مطبوعات به آن روزها نگاه می کنم حال غریبی پیدا می کنم.
وقتی روزنامه ها را ورق می زدم، می دیدم در روزنامه های یکطرفه و جامعه تک صدایی، هر روز از سران و مدیران گرفته تا میرزا بنویس ها، صفحات روزنامه را پر کرده اند از شعارهای توخالی، به ویژه تیترهای سخنان مقامات، شعارهای غیر واقعگرایانه، تیترها و شعارهای جنگی، رجز خوانی، اعدام، مجازات، مصادره، و…سرم درد گرفت. ولی ما در چنین فضایی زندگی کرده بودیم و نسلی در این فضا ساخته شده اند که انتظار دیگری جز آنچه هستند نمی توان از آنها داشت.
کاش کنشگران آن دوره اعم از حاکم و محکومش که امروز در حیات هستند یکبار آن روزها را ورق بزنند تا عبرت بگیرند و آن کارها را تکرار نکنند و دریابند در آن روزگار در تلاش برساختن چه دارالمجانینی بوده اند و خدا را شکر که زیاد کامیاب نبوده اند.
حکومت ایدئولوژیک هر اندازه که تاریخ را دستکاری کند و بخواهد آن را مطابق میل خود بنویسد اما دیگر روزنامه‌های خودش را نمی تواند انکار کند. اهمیت روزنامه ها همین جا آشکارتر می شود.
کانال گفتار های باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام
https://instagram.com/emadeddinbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com