عمادالدین باقیاز متن: تجربه چرنوبیل به خوبی نشان می‌دهد که بخشی از این هرج و مرج ریشه در ساخت سیاسی و نارسایی‌های آن و بخشی دیگر ریشه در تشتت اطلاعات دارد. یعنی بجز نقش ساخت سیاسی بسته و خودکامه در تشدید بحران، اطلاعات متفاوت و نظرات مختلف متخصصان موجب تشتت در تصمیم گیری می شد….
…اکنون که سخن ما با جان و زندگی شهروندان مرتبط است باید سخن گفت، سخن کارشناسی، مفید، مؤثر، گره‌گشا و راهنما نه اینکه بکوشیم در این شرایط با مخالف خوانی، وجهه اپوزیسیون برای خود درست کنیم. این نوعی سوء‌استفاده از شرایط برای موقعیت های شخصی است.
متن کامل در ادامه
#عمادالدین_باقی
https://t.me/emadbaghi
روزنامه سازندگی، ش635 یکشنبه31 فروردین1299 ص2
رشته تخصصی من مدیریت نیست از اینرو درباره مدیریت اظهار نظر تخصصی نمی‌کنم اما همین اندازه درک می کنم که “مدیریت علمی” امری پیچیده و حساس است و کسانی که بیرون گود نشسته اند (اگر تجربه مدیریتی نداشته باشند که به مراتب بدتر است) منطقی نیست که بخواهند در مورد مدیریت قضاوت غیرکارشناسی داشته باشند.
نکته ای که می‌توانم گفت این است که این هرج و مرج مدیریتی که ما نمود بیرونی اش را می‌بینیم دلایلی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. پیرو گفتگویی که با یکی از دوستان اندیشمند در یکی از گروه های مجازی داشتم متذکر می شوم که اصل سرگردانی در دستگاه مدیریتی، واقعیتی پذیرفته شده و مشهود است اما به این نکته باید توجه کرد که یکی از علل و زمینه‌های اصلی آن، تشتت اطلاعات است. برای مثال اکنون در مورد کرونا (شاید به دلیل اینکه پدیده ای ناشناخته بوده است) آنقدر دیدگاه‌های متخصصان جهانی مختلف است که تصمیم سازی در دستگاه های مدیریتی را با پریشانی و بحران مواجه می کند. برخی از متخصصان می‌گویند که کرونا با تغییر فصل تمام می شود. برخی می گویند کرونا ربطی به دما ندارد و تا پایان سال با ما خواهد بود. گروه سومی هم می‌گویند که کرونا برمی گردد. در این گروه سوم عده ای می گویند موج دوم کرونا ضعیف‌تر برمی‌گردد چون جامعه نسبت به آن تا حدی واکسینه شده است اما دسته دیگری می‌گویند که کرونا این بار به صورت جهش یافته و قوی تر باز می‌گردد و خطرناک تر خواهد بود و این بار کودکان و جوانان را هم قربانی خواهد کرد چنانکه از هم اکنون گزارش‌هایی درباره ابتلای جوانان مشاهده می شود.
آقای روحانی رئیس جمهور ایران، نظریه دوم (یعنی ابتلای اکثریت مردم) را پذیرفته است که برخی کشورهای دیگر نیز همین نظریه را پذیرفته اند. رئیس جمهور در سخنانی که پیش از عید نوروز داشت اعلام کرد که 70درصد مردم کرونا می‌گیرند و تمام سعی ما این است که کاری کنیم که همزمان نباشد تا درمان و خدمات درمانی و بیمارستانی را بتوانیم تأمین کنیم. البته برخی عامدانه به گونه دیگری روایت کرده و گفتند پروژه روحانی این است که همه کرونا بگیرند تا واکسینه شوند. اما با توجه به ویدئویی که از سخنان روحانی منتشر شده است اظهارات رئیس جمهور چنین نبود و اساسا کرونا چیزی نبود که دولتی اراده کند که بیاید و مردم دچار شوند یا نشوند؛ کرونا مهمان ناخوانده و مهاجمی بود که برخی متخصصین می گویند ما چه بخواهیم یا نخواهیم ۷۰ تا ۸۰ درصد مردم ما را مبتلا خواهد کرد. در امریکا و انگلیس هم دولتمردان همین پیش‌بینی را داشتند و در همان روزهای نخست، دولت انگلیس اعلام کرد که ۸۰ درصد مردم انگلیس مبتلا خواهند شد.
هرج و مرج مدیریتی اختصاص به ایران نداشته و در بیشتر کشورها مشاهده می شود. در خود کشورهای اروپایی نیز برخی دولت ها اعلام کردند قرنطینه نمی کنند و برخی قرنطینه کامل را اجرا کردند و برخی #قرنطینه محدود.
برای درک بهتر موضوع لازم است در این روزهای قرنطینه فیلم چرنوبیل را ببینید. فیلم چرنوبیل فیلم مهمی است. در مورد واقعه ناگوار یک انفجار هسته ای است که ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ برابر با ۶ اردیبهشت ۱۳۶۵ در اتحادجماهیر شوروی روی داد. اینکه فیلم چه نکات و درسهای مهمی دارد و چرا تلویزیون ایران هیچوقت آن را پخش نمی کند مسئله ای است که باید در یادداشت دیگری به آن پرداخت. اما نکته ای که اینجا مورد نظر است اینکه؛ انفجار هسته ای چرنوبیل شبیه کرونا یک آلودگی نابودگر را پخش کرد و قاره ای را در خطر قرار داد. در مقابله با حادثه #چرنوبیل سردرگمی عجیبی در سیستم مدیریتی شوروی وجود داشت با وجود اینکه اتحاد شوروی دارای سیستمی کاملا متمرکز و حزبی بود و از این جهت نسبت به سیستم های دموکراتیک این امتیاز را داشت که قدرت تصمیم گیری متمرکز در آن بسیار بالا بود اما باز هم دچار هرج و مرج شد.
تجربه چرنوبیل به خوبی نشان می‌دهد که بخشی از این هرج و مرج ریشه در ساخت سیاسی و نارسایی‌های آن و بخشی دیگر ریشه در تشتت اطلاعات دارد. یعنی بجز نقش ساخت سیاسی بسته و خودکامه در تشدید بحران، اطلاعات متفاوت و نظرات مختلف متخصصان موجب تشتت در تصمیم گیری می شد. این بخش از مسئله دیگر ربطی به اراده، با کفایتی و بی کفایتی، کارآمدی و ناکارآمدی، حسن نیت و عدم حسن نیت افراد ندارد. بنابراین آنچه که در مورد هرج و مرجی مدیریتی در مقابله با کرونا مشاهده می‌شود را باید اولاً در سپهر وسیع تری در مقیاس جهانی مشاهده و مقایسه کرد. تجربیات قبلی مانند چرنوبیل را هم باید در نظر داشت.
همچنین به گفته آقای دکتر #حسین_عبده_تبریزی
در چنین شرایط حساسی یکی از بهترین کارها این است که افراد بکوشند کمتر حرف هایی را بگویند که می تواند این تشتت را بیشتر کند و مدیریت بحران را در برابر افکار عمومی قرار دهد. در واقع سخنی که مشکلی را حل نمی کند و گرهی را نمی گشاید بلکه کورتر می کند گفتنش هم سودی ندارد. اکنون که سخن ما با جان و زندگی شهروندان مرتبط است باید سخن گفت، سخن کارشناسی، مفید، مؤثر، گره‌گشا و راهنما نه اینکه بکوشیم در این شرایط با مخالف خوانی، وجهه اپوزیسیون برای خود درست کنیم. این نوعی سوء‌استفاده از شرایط برای موقعیت های شخصی است.
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام emadeddinbaghi
وبسایت www.emadbaghi.com
فیس بوک Emadbaqi@
عمادالدین باقی
