چندی پیش مطلبی خواندم با عنوان «معرفت پشه ها» درباره بازدید دوستی از آسایشگاه جانبازان در شمالی ترین نقطه تهران و اشاره اش به مدارای پشه ها با جانبازان.
یادم افتاد چندسال پیش به همراه اعضای کانون صلحجویان(جمعیت زیتون) به این آسایشگاه رفته بودیم.
کانون صلحجویان مانند خیلی از انجمن های دیگر، پس از اعتراضات سال۱۳۸۸ تعطیل شد در حالی که هیچکدام نقشی در حوادث نداشتند و حکومت هم هیچوقت دغدغه احیای چنین نهادهایی را ندارد.
در آسایشگاه، مردانی را دیدیم که سال ها پس از جنگ هنوز رنج می کشند ولی فرماندهان شان سودای نامزدی و ریاست و قدرت دارند. یکی از آنها سخنی گفت که تا مغز استخوانم سوخت. گفت اینجا موزه ای شده که گاهی افرادی به دیدن ما بیاند و بروند و دیگر هیچ!