هفته نامه آسمان شماره56 شنبه2شهریور1392ص13
مرگ در خانه هر کس را می زند اما برای برخی انتظارش می رود و برای برخی غافلگیر کننده است. رشید مسن تر می پنداشتم و به شهادت نوشته هایش و گفتگوهایی که داشتم او را از امیدهای بزرگ فردا می دانستم که در جایگاه یک استراتژیست خواهد نشست و از این رو مرگ باور نکردنی اش ضایعه ای برای جامعه مدنی بود چون دغدغه اصلی اش را تقویت جامعه مدنی تشکیل می داد و برای آن می کوشید و به همین رو ترجیح داد در وطن بماند و این وظیفه را بر دوش کشد. مرگ زودرس او هنوز در باور نمی گنجد. هنگامی که خبر را شنیدم با شماره تلفن او تماس گرفتم اما خاموش بود. سپس با خانم محبوبه فیاض وکیل پرتلاش و همراه او پیگیرانه تماس گرفتم تا نادرستی خبر را چک کنم اما بی پاسخ ماندن تلفن ها قرینه ای شد بر درستی شایعه و خاموشی رشید. سرانجام خبر درگذشت او منتشر شد اما ابهام آلود و بدون هیچ توضیحی درباره چرایی و چگونگی آن!
نوشته های او حاکی از اعتدال و باریک بینی بود. گاهی ما ساعت ها به موضوعی می اندیشیدیم و به جمع بندی می رسیدیم و فردا با کمال شگفتی می دیدیم انگار او در میان مان بوده و همان جمع بندی ها را با قلمی شیوا تحریر کرده است. او با قریحه خدادادی اش صداهای خاموش را می شنید و بلندترش می کرد تا دیگران هم بشنوند. او رفت و جامعه سیاسی ما یک منتقد رشید و دلبسته به میهن اش را از دست داد پس رشیدهای دیگر را تا داس مرگ به سراغ شان نیامده دریابیم.