عمادالدین باقیمقام رهبری روز جمعه ۱۴ خرداد: «به بعضی از افرادی که صلاحیتشان احراز نشد، ظلم وجفا شد و به آنها یا خانواده‌هایشان که خانواده‌های محترم و عفیفی بودند، نسبتهای خلاف واقع داده شد که بعداً ثابت شد آن گزارشها غلط و خلاف است. حفظ آبرو جزو بالاترین حقوق انسانها است بنابراین خواهش و مطالبه من از دستگاههای مسئول این است که مواردی را که گزارش خلاف واقع راجع به فرزند یا خانواده کسی داده شده، جبران کنند.. اعاده حیثیت کنند».
برای من شهروند کل فرایند رسیدگی شورای نگهبان به صلاحیت نامزدها مشکلات اساسی دارد، اما آیا با منطق خود حضرات از لحاظ شرعی، ظلم حتی در یک مورد، به تنهایی برای سقوط عدالت افراد کافی نیست؟ چه رسد که هم جفا و ظلم کنند هم تهمت بزنند و نسبت خلاف واقع به افراد و خانواده شان بدهند و آبروی شان را ببرند؟ برخی از اعضای شورای نگهبان امام جمعه هم هستند که عدالت شرط اصلی امامت شان است.
البته کسانی در توجیه گفته اند این اعتراض متوجه شورای نگهبان نیست بلکه متوجه مراجع استعلامی است. صرفنظر از اینکه آن مراجع هم مشمول این حکم می شوند ولی بلحاظ حقوقی شورای نگهبان مباشر است و انها سبب.
شورای نگهبان در روز تعطیل جمعه و چند ساعت پس از اظهارات رهبری و ظاهرا بدون تشکیل جلسه، طی بیانیه ای فضای مجازی را مقصر دانست و اعلام کرد ضمن محکوم نمودن هتک حرمت و حیثیت داوطلبان و خانواده‌های ایشان با توجه به محرمانه بودن بررسی صلاحیت‌ها گزارش‌های نادرست(اشاره به روایت آملی لاریجانی) در نظریه نهایی شورای نگهبان موثر نبوده است.
اکنون بدون ارجاع به «قانون دسترسی آزاد به اطلاعات» که مصوب مجلس و شورای نگهبان است، این پرسش پیش می آید که این گزارش های محرمانه چه هستند که برخی از اعضای شورا هم از آن بی اطلاعند؟ در مملکت چه خبر است؟ انگار هسته دیگری در هسته سخت قدرت، کارگردان شده و فعلا حق تعیین سرنوشت به عنوان یک حق اساسی بشری، موکول به اتفاقات بزرگی است که در پیش داریم.
