عمادالدین باقی ✍️ این روزها یکی از دلمشغولی هایم مطالعه شماره جدید مجله فاخر و وزین «آگاهی نو» و مطالعه چند شماره مجله «طبل» بود که برخلاف ضرب المثل طبل توخالی، خیلی تو‌پُر و مایه دار است. طبل، مجله ای است در قد و قواره شکلی و محتوایی کتاب، در مجلدات دنباله دار که حاوی مجموعه مقالاتی در موضوعی مشخص است و یک موضوع را از زوایای مختلف می کاود.
شماره یک تا شش مجله اختصاص به «جنگ سرد» دارد اما هر شماره اش بر وجهی از جنگ سرد تمرکز می‌کند. شماره ۱و ۲ در موضوع هنرهای زیبا، شماره ۳ و۴ جنگ سرد از منظر ادبیات و نشریات، شماره ۵و ۶ سینما، تئاتر و موسیقی، و شماره ۷ به جنگ سرد و سبک زندگی می پردازد. شماره ۸ اختصاص به نوروز ۱۴۰۰ دارد.
به دلیل حجم مطالب و نکات فراوانش، روا نبود که گزیده ها یا تکه هایی را که برایم جالب و جذاب بودند نقل کنم بهتر آن دیدم که خوانندگان خودشان به طبل مراجعه کنند. اما نکته ای که توجهم را جلب کرد، نام دست اندکاران تولید و تحریریه اش بود که غالبا جوان و دانشگرند.
دهه هفتاد در گفتاری آورده بودم که راه پیشرفت دموکراسی، تکثیر چهره ها و نخبگان است. برای همین منظور به افراد تازه کار میدان می دادم، دعوت می کردم، وقت زیادی صرف یادداشت های شان می کردم، کاستی های مقاله را برایشان می گفتم یا می نوشتم تا با پیوستن به جرگه مقاله نویسان، آنها را تکثیر کنیم. آقای اکبر گنجی معترض بود و می گفت مگر اینجا مرکز کارآموزی است؟ بروند کلاس روزنامه نگاری و مقاله نویسی یاد بگیرند و بعد بیایند اینجا بنویسند اما مقصود من ایجاد انگیزه و شوق نوشتن بود و دست به نقد بودن روزنامه ای برای نوشتن، فرایند بالیدن را شتاب می بخشید.
امروز وقتی به طبل و دیگر نشریات می نگرم، شادمان می شوم که جامعه ما چون‌مادری مسئول، فرزندان قلم به دست زیادی را پرورده است و با کثرت اهل قلم روبروییم. این یعنی تحکیم جبهه دانایی دربرابر جهل، یعنی تکثیر نخبگان و پیشبرد دموکراسی.
طبل از این جهت واقعا پرصداست و صدایش روح نواز است.
ایستادگی این نسل رنجور و مظلوم هم ارزش زیادی دارد. وقتی شبکه های اجتماعی مانند توییتر، ذائقه عامه را به تولیدات فست فودی عادت می دهند طوری که همه بدون مطالعه و تخصص در همه‌چیز صاحبنظرند و نابرده رنج، نویسنده می شوند، وقتی کمتر کسی سراغی از نشریات کاغذی می گیرد که خوراک اهل مطالعه و فرهنگ و دانایی عمیق است، وقتی گرانی روزافزون و سرسام آور محصولاتی چون کتاب و‌مجله، هرچه بیشتر آنها را دور از دسترس می کند و در وانفسای گرانی، میل به شبکه های اجتماعی ارزان و گاه رایگان، بیشتر است، اما اصحاب مطبوعات همچنان ایستاده اند.
وظیفه تک تک ماست که از این عمق فرهنگی حفاظت کنیم و محصولاتش را زرگرشناسانه قدر بشناسیم و حمایت کنیم ولو به اندازه خرید یک شماره. در شرایطی که حکومت، بیت المال و ثروت ملی را که باید بالسویه و عادلانه توزیع کند در خدمت حامی پروری گرفته و بسیاری از استعدادها، نخبگان نویسندگان مجلات، کتاب ها و… را به جرم ناهمسو بودن، حامی نبودن و پخمه نبودن، حمایت نمی‌کند و در برهوت فشارهای تورمی رها می کند، همان مادری که این قلمداران را زاده است باید پشتیبانی شان کند.
منتشر شده به تاریخ چهارشنبه11خرداد1401 در اینستاگرام و کانال تلگرام عمادالدین باقی
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
emadbaghi.com
مطالب مرتبط
