سخنان همسر عليرضا جباري

راديو فردا2004-01-14
سخنان همسر عليرضا جباري در باره چگونگي انتقال او در زندان
فرين عاصمي (راديوفردا): جمعي از خانواده هاي زندانيان سياسي اعلام كردند به نمايندگاني مي پيوندند كه در اعتراض به رد صلاحيت بسياري از داوطلبان نمايندگي در مجلس شوراي هفتم در مجلس متحصن شده اند. عمادالدين باقي، نويسنده اي كه خود مدتها در حبس بوده، براي حمايت از حقوق زندانيان سياسي و خانواده هاي آنها انجمني تشكيل داده است. راديوفردا، در مصاحبه با پروانه شميراني، همسر عليرضا جباري، نويسنده و مترجم، آخرين وضعيت اين زنداني را جويا شده است و در باره پيوستن اين خانواده به نمايندگان سئوال كرده است.
ماه منير رحيمي (راديوفردا): خانم جباري! مي دانيد كه تعدادي از نماينده هاي معترض به ردصلاحيت هاي گسترده اي كه پريروز اعلام شد، در مجلس شوراي اسلامي متحصن شده اند و در اخبار آمده بود كه خانواده هاي زندانيان سياسي هم خيال دارند به آنها بپيوندند. آيا از اين ماجرا خبر داريد و در آن شركت مي كنيد؟
پروانه شميراني (همسر نويسنده زنداني، عليرضا جباري، تهران): بله صحبت من اين است كه متاسفانه در شرايط بدي نماينده هاي ما اعتصاب كرده اند، يعني به خاطر رد صلاحيت، در حاليكه سالهاست كه حقوق تعداد زيادي از مردم مملكت زير پا گذاشته مي شود و آنها به عنوان نماينده مردم مي توانستند زودتر از اين به عنوان خواسته و حقوق مردم اعتراض كنند. ولي در عين حال، باز اين نكته مثبت است كه همين حالا هم اين كار را شروع كرده اند و اگر لازم باشد و من حالا با دوستاني كه در تماس هستم، چه خانواده هاي زندانيان سياسي، اگر قرار باشد همچنين كاري بكنيم من هم با كمال ميل شركت مي كنم و فكر مي كنم كه حق همه مردم است كه يك سري خواسته ها داشته باشند فقط هم نه براي اينكه از رد صلاحيت گله و به آن اعتراض بشود بلكه تمام جنبه هاي پايمال شده حقوق انساني كه در ايران متاسفانه در شرايط فعلي برقرار است و سالها برقرار بوده.
م.م.ر.: خانم جباري، از آخرين تحول پرونده آقاي جباري براي ما بگوئيد و اينكه الان كجا هستند و در چه حال و وضعي به سر مي برند.
پروانه شميراني: همسر من متاسفانه پرونده اش در ديوانعالي كشور است و راي آن را هم صادر كرده اند اما نه به خود همسرم در زندان و نه به وكيلشان و نه به من كه چند بار رفتم، اين راي را هنوز اعلام نكرده اند. رئيس زندان گفته بودند انتقالي براي ايشان در نظر نيست و تا آخري كه زندان قصر اينجا هست، ايشان هم در آن هستند. اما يكهو، دو هفته پيش، صدايش كردند كه زندانيان ديگر فكر كردند آزاد مي شود و خداحافظي و اينها، و بعد آمده بود ديده بود براي انتقال صداش كرده اند. با زنجير به پا و دستبند به دست او را به زندان قزل شهر منتقل ردند و گفتند كه چندي قبل، دوماه قبل، مرخصي داشتند، به صورت ده روز يا هفت روز تمديد شد، و چيزي كه به عنوان ضمانت آنجا داشتند و همسر من كه جنايتي نكرده كه لازم باشد به اين شكل انتقالش بدهند و بعد هم كه به زندان قزل شهر او را منتقل كردند، داروهاي قلبي او را از او گرفتند و مدتي ايشان بدون دارو مانده بودند در نتيجه وقتي داخل زندان ديده بودند بايد اين داروها مصرف شودمجددا نسخه دادند كه من از بيرون تهيه كردم برايشان بردم. همچنين رئيس زندانها كه گفته بودند زنداني مجبور به پوشيدن لباس زندان نيست. آقاي بختياري اين صحبت را كرده بودند، اما باز مي بينم كه همسرم در سرماي زمستان به خاطر اينكه مجبور است لباس زندان را بپوشد نمي تواند لباس گرم يا كاپشن بپوشد و هميشه سرماخورده است و فعلامدتي در قرنطينه بوده كه حالا نمي دانم، ديروز مثل اينكه تلفن كردند گفتند جايشان عوض شده كه من اطلاعي ندارم كه چه سلول يا چه جورجائي هست. ولي آنچه كه مسلم است اين است كه اينها هيچكدام بند مخصوص زندانيان سياسي ندارند و همه با قاتلين و افراد شرور يك جا هستند.
م.م.ر.: خانم جباري، گويا آقاي عمادالدين باقي انجمني براي حمايت از خانواده هاي زندانيان سياسي تشكيل داده اند. آيا شما به آنجاسر زده ايد و قرار شده است كه چه كاري براي آقاي جباري بكنند؟
پروانه شميراني: اتفاقا همين امروز من ديداري با آقاي باقي داشتم كه خيلي از مطالبي كه براي همسرم پيش آمده بود از جمله محاكمه شان و همين نقل و انتقال ها را صحبت كردم و آقاي باقي خيلي ابراز ناراحتي كردند و گفتند كه حتما بايد اين رابرايشان به صورت نوشته بفرستم كه بتوانند پيگير بشوند. گفتند اغلب اين كار ها غيرقانوني است و جرم شناخته مي شودبراي آن كس دستور يك چنين رفتاري را بازندانيان سياسي مي دهد و گفتند كه دارند ليستي تهيه مي كنند و در درجه اول خواهان اين هستند كه زندانيان سياسي آزاد بشوند و گرنه مي خواهند زندانيان سياسي با خانواده شان در يك جا باشند. حق ندارند زندانياني كه خانواده شان در تهران هستند منتقل كنند به مثلا زندان گوهردشت يا زنداني دور از شهر خودشان كه اين هم يك نوع آزار و خشونت به حساب مي آيد و در واقع پيگير مسائل زندانيان هستند كه به صورت پراكنده در زندان هاي مختلف و در بندهاي مختلف قرار دارند.
ماه منير رحيمي، مصاحبه با پروانه شميراني (تهران)