سه روز از رحلت برادر آیت الله منتظری که چند سال کوچکتر از ایشان بود گذشت. به بازماندگانشان تسلیت می گویم و تبریک بخاطر تباری چنین افتخار آمیز.
بزرگواری در پیامی از نجف نوشته بود: ” آیت الله منتظری که نامش حسینعلی بود در ماه امام حسین(ع) به رحمت خدا رفت، و حاج حسنعلی در روز تولد امام حسن(ع)”. پيرمرد كشاورزی که مانده بود تا گواه دیگری بر پیشه و پیشینه پاک خانوادگی فقیه بزرگ و آزاده عصر ما باشد. کشاورزی متدين، مظلوم، نازك دل و دوست داشتني. خاطره ای که جناب آقای سعید منتظری تعریف می کردند، بیانگر روابط انسانی و عاطفی دو برادر از تبار پاکان است:
“در زمان حصر مي آمد پشت در خانه آقا و کنار كيوسك نگهبانی مأموران که جلوی در خانه گذاشته بودند می نشست و تا مي آمدند هماهنگي براي رفتن به داخل منزل را انجام دهند بی اختیار در لحظه های انتظار می گریست و با دستان زحمتکش، پهنای صورتش را پاک می کرد که اشکهایش نشان ضعف دیده نشود درحالیکه از قلب رئوفش نشات می گرفت!”.
اگر به یاد آوریم که اکنون مهدی کروبی و میرحسین موسوی هم 9سال است در حصرند و اگر به گذشته بازگردیم به یادآوریم که در این چهل سال چه دلهای فراوانی شکسته اند آنگاه در برابر این پرسش بزرگ قرار می گیریم که در این سرای دنیا و در آن سرای عقبی، پاسخگوی همه این دلهای شکسته کیست؟
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام emadeddinbaghi
وبسایت www.emadbaghi.com
فیس بوک Emadbaqi@