عمادالدین باقیآقای محمد نوری زاد پس از دو سال از آخرین حبس که همراه با اعتصاب و خودزنی بود موقتا از زندان آزاد شد هرچند با دربند بودن پسر دلبندش روح او دربند است. آزادی کنونی او موجب خشنودی به ویژه برای خانواده اش بود. محمد نوری زاد کسی است که از صف مدافعان به صف مخالفان حکومت پیوست. این مسیر آرام و تدریجی بود. با انتقادات نرمی آغاز و به دلایل گوناگون رادیکال تر شد.
امید است اگر عزمی برای تجدید نظر در راهبردهای گذشته وجود دارد، بزودی دکتر فرهاد میثمی، کیوان صمیمی، اسماعیل عبدی، خسرو صادقی بروجنی، نصرالله لشنی، محمد شریفی مقدم، کسری نوری و علی نوری زاد، فعالان محیط زیستی(مراد طاهباز، نیلوفر بیانی، طاهر قدیریان، هومن جوکار، امیرحسین خالقی، سام رجبی، سپیده کاشانی)، وکلا( امیرسالار داوودی، محمدنجفی، گیتی پور فاضل)، اعضای کانون نویسندگان( کیوان باژن، بکتاش آبتین و رضا خندان مهابادی) و فاطمه مثنی، نسرین ستوده، و همه کسانی که به دلایل صنفی یا سیاسی در زندانند، حق آزادی شان را بازیابند.
