عمادالدین باقی✍️ صاحب این خط و نوشته، شادروان احمد قابل، مجتهد وارسته و شجاعی است که سال ها پیش، دست از جان شست و با صراحت و صداقت و دلسوزی، نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر کرد اما بجای تقدیر و توجه، حکم زندان دریافت کرد. سرانجام آنقدر در اعزامش از زندان به بیمارستان تاخیر کردند که تومور ریشه دوانید و لاعلاج شد و ۱ آبان۱۳۹۱ به سوی ملکوت پرواز کرد. او دو دهه پیش دغدغه مقابله با حجاب اجباری را داشت و اگر راه های اجتهادی اش مورد توجه قرار گرفته بود به طغیان مهارناپذیر در برابر حجاب اجباری امروز نمی انجامید به گونه ای که بخشی از متدینان هم بخاطر نفرت از اجبار، با طغیان همدلی کردند و امروز حتی مرزهای حجاب را هم در نوردیده است.
برادر عزیزم احمد قابل در این نامه از تخلفات قانونی عدیده ای می گوید که هزاران نفر دیگر هم از آنها شکایت داشتند، از ربایش نوشته ها و اشیای او تحت عنوان بازرسی، ضرب و شتم برخی از متهمان، مجازات بخاطر شکایت ازضابطین، ممانعت از حضور وکیل و هیات منصفه در دادرسی، جرم انگاری پیام تبریک آیت الله منتظری به آقای خاتمی، تسلط ضابطین بر دستگاه قضا و…را نوشته اما صاحبان قدرت تصور می کردند با زور می توان برای همیشه در دهان معترضان به قانون شکنی های حکومتی را بست.
سرانجام، وقتی این نوع منتقدان را بر نتافتید باید به پیشواز مخالفانی بروید که دیگر زبان و ادبیات و مطالبات شان بسیار متفاوت و فراتر از آنهاست.
این نامه که در ۱۴ فروردین۱۳۷۷ نوشته شده را به خط احمد در سالگرد درگذشت اندوهبارش انتشار می دهم تا در سینه تاریخ بماند.
روحش شاد
یکشنبه۱ آبان۱۴۰۱
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
emadbaghi.com
