عمادالدین باقی✍️ امروز عاشوراست. «کمی صحنه را تصور کنید. کسانی که همه اهل لااله الله و اسلامند، خانواده دارند، زن و فرزندان شان منتطرند، بعضی شان با هم‌خویشاوندی هایی دارند یا تا دیروز دوست بودند، زیر آفتاب سوزان و تشنه الان همدیگر را با شمشیر محاصره می کنند، خون هم را می ریزند، سر می برند. بنابر نقلی قبیله‌ی حر (بنی‌تمیم) از جداشدن سر حر بن یزید ریاحی جلوگیری کردند اما بنابر قولی دیگر، سرِ حر بن یزید به همراه سرهای برخی شهیدان کربلا در زیارتگاه رئوس الشهداء در قبرستان باب الصغیر شهر دمشق دفن شد.
این وضعیت دلخراش برای چه؟ و برای که؟ برای یزیدی که در جای گرم و نرم نشسته تا به هرقیمتی شده حکومت کند؟ اگر همه حر باشند و وقتی فرمان ناحق یا شبهه ناکی می‌بینند نافرمانی کنند امکان ندارد چنین جنایاتی روی دهد. اینجا اهمیت حر بیشتر نمایان می شود. در نظام اخلاقی اسلامی و در یک نظام دموکراتیک و عقلانی، شخص در سیستم ذوب نمی شود. شخصیت و استقلال خود را حفظ می کند و در برابر کارهایش مسئول است و در قیامت هم باید پاسخگو باشد و این عذر که مأمور و معذور بوده پذیرفته نیست. آنانکه حر را کشتند یا نامی ندارند با منفور در تاریخند و حر هنوز مورد احترام است. این نشانه وضع آنها در آخرت هم هست. وجود حرها در هر نظامی هرچه بیشتر باشد جلوی فساد و انقراض آن را می گیرد».
(گزیده ای از سخنان عمادالدین باقی، روزنامه سازندگی، شماره۱۲۲۴ پنجشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۱)
📡کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
یکی از کامنت ها و پاسخ آن درباره امام حسین و حر در کانال تلگرام
سنباد:
جناب باقی !
در جایی فرمودید در نظام اخلاقی اسلامی ودر یک نظام دموکراتیک، گویا نظام اخلاقی اسلامی را با نظام دموکراتیک برابر می دانید.
بزرگوار !
اولا نظام اخلاقی اسلامی را توضیح و تشریح فرمایید ومنابع تان در باره آن را هم بگویید .
در ضمن نظام‌های دموکراتیک پدیده‌ای جدید در دنیا هستند که عمرشان به ۳۰۰ سال هم نمی رسد ومحصول خردگرایی و رنسانس برخاسته از علوم و فنون جدید در اروپا هستند و برای اولین بار در اروپا به وجود آمدند وبعد به سایر مناطق دنیا نیز کمابیش نفوذ کردند .
اما در باره حرریاحی .
بزرگوار در تمام تاریخ بعد از اسلام حضرات فاطمه و حسن و حسین به عنوان فرزند و نوه های پیامبر دارای اعتبار و احترام بودند و هنوز هم هستند .
کنش حرریاحی در قضیه عاشورا صرفآ به علت علاقه ناشی از نوه پیامبر بودن حسین درنزد او بود که آنهم ریشه وراثتی دارد .
وهیچ گونه آزادیخواهی از نوع امروزی در آن وجود نداشت .
مثل احترامی که شیعیان به غلط یا درست به سادات ابراز می‌کنند وبرای آنان امتیاز های خاصی قائل هستند ، زیرا آنان را از ژن پیامبر می دانند
هنوز هم در کشورهای اسلامی که عمدتآ سنی مذهب هستند یزید به علت کشتن حضرت حسین مورد شماتت قرار می‌گیرد .
واز حضرت حسین به علت رابطه ژنی او به پیامبر به احترام یاد می‌شود.
اگردر مساجد اهل تسنن رفته باشید خواهید دید که بعضا اسامی حضرات علی و فاطمه و حسن و حسین را با خطوط درشت بر کتیبه های داخل مساجد زیر نام الله و محمد نوشته اند .
مثال روشن آن هم مسجد ایاصوفیه در استامبول ترکیه است که بعد از مسجد الحرام و مسجد قدس مهمترین مسجد مسلمانان اهل سنت است .
که البته این مسجد آیا صوفیه ابتدا کلیسای اصلی مسیحیان روم شرقی بود که بعد از فتح استانبول ( کنستانتین پل قبلی ) توسط سلطان محمد عثمانی نامش به مسجد ایاصوفیه تغییر داده شد و۴ مناره بزرگ در ۴ طرفش برای اذان گفتن نیز افزودند .
خلاصه کلام اینکه علت همراهی حر با حسین ناشی از نوه پیامبر بودن حضرت حسین بوده است و خواهشمنداست اقدام او را به آزادیخواهی و این قبیل مسایل که مفاهیمی جدید و امروزین هستند مرتبط نکنید .
🌺
Emad Baghi:
جناب آقای سنباد با سلام و دعای خیر و تشکر از نقطه نظرات انتقادی‌تان.
اینکه نسبت به هر موضوعی اما و اگر و خرده گیری داشته باشید این نعمتی برای ماست و جای سپاس دارد اما باید مراقب بود که از طریق انصاف و اعتدال خارج نشویم.
۱- در این اشاره خیلی کلی که نظام اخلاقی اسلامی و نظام دموکراتیک و‌عقلانی را پشت سر هم آوردم که در آنها ذوب شدن پذیرفتنی نیست در واقع اولاً یک جنبه جدلی دارد و می‌خواهد بگوید اگر نظام دموکراتیک را هم قبول ندارید حتی با نظام اخلاقی اسلامی هم سازگار نیست.
دوم اینکه اشاره به بدیهیاتی مانند تفاوت مدل اسلامی و مدل های دموکراتیک مدرن برای کسی که سالهاست در این بحث ها غوطه خورده به دلیل عدم توجه به این نکته است که من هم معتقدم این‌ها دو مقوله کاملاً جدا از هم هستند اما معارض نیستند مثلاً اگر کتاب «حکمرانی خوب» (شرح و تفسیر آیت الله منتظری بر نامه امام علی به مالک اشتر) را ملاحظه بفرمایید در آن الگویی از یک نظام اسلامی اخلاقی در همان جامعه سنتی ۱۴۰۰ سال پیش بیان شده که امروز هم می‌شود به آن افتخار کرد. در آن جمله صریحی وجود دارد که امام علی به مالک اشتر می‌گوید وزیرانت را نه از بین چاپلوسان بلکه از بین کسانی برگزین که سخن حق را به تو می‌گویند هرچند تلخ باشد و این سندی است بر مخالفت این مدل حکمرانی با عقیده سخیف ذوب در ولایت و من میان آن الگو با یک الگوی دموکراتیک و‌عقلانی تضادی نمی‌بینم.
نکته دیگر درباره حُر است که شما تمام عظمت حر و ارزش‌هایی را که او برای انسانیت آفریده است به یک مسئله شخصی و ارادت خویشاوندی یا ارادت به نوه پیغمبر فروکاسته‌اید در حالی که می‌دانیم هزاران نفر در همان زمان بودند که همین ارادت‌ها را داشتند، دعوتنامه برای امام نوشتند بعد از شهادت او برایش گریستند و حتی قیام انتقامی برپا کردند اما همه آنها در آن روز امام را تنها گذاشتند آیا حر که سردار لشکر بود و می توانست مثل عمر سعد رفتار کند و یا مانند هزاران نفر دیگر از ارادتمندان امام عمل کند وقتی انتخاب دیگری انجام داد در حالی که به قطع و یقین می‌دانست کشته می‌شود واقعاً این انتخاب بزرگ را که حتی امروز من و شما جراتش را نداریم باید این چنین تحقیر کرد و بی ربط به آزادگی دانست و او را همسنگ آن هزاران ارادتمند دیگر پنداشت؟
پاینده باشید.
شنبه7 مرداد1402 روز پس از عاشورا
