عمادالدین باقی(درباره اعدام 9 نفر در تپه های اوین در زمان شاه و اعدام های سال 1376)
#عمادالدین_باقی
روزنامه سازندگی شماره ۱۹۴۷ شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ صفحه ۱ و ۲ با تیتر 《تاریخ انقضا؟》
✍️سال‌هاست که موضوع اعدام‌های سال ۱۳۶۷ به عنوان رویدادی که آیت الله منتظری که خود شخص دوم نظام و قائم مقام رهبری به شمار می‌رفت پیشتاز اعتراض به آن به عنوان امری خلاف شرع قانون و حقوق بشر بود مطرح است. حتی شرایط جنگی و حمله نظامی گروه رجوی همراه با ارتش صدام به ایران هم از نظر ایشان و مدافعان حقوق بشر توجیه کننده آن اعدام‌ها به شمار نیامد.
اما فاجعه بزرگ اینکه در ۳۰ فروردین ۱۳۵۴ نه نفر از زندانیان سیاسی را چون از لحاظ حقوقی توجیهی برای صدور حکم اعدام شان وجود نداشت و چنین حکمی بازتاب جهانی به شدت منفی داشت در تپه‌های اوین به رگبار بستند و بعد به دروغ اعلام کردند که آنها در حال فرار بودند و هدف تیراندازی قرار گرفته‌اند.
خود مقامات ساواک بعداً به این جنایت اعتراف کردند. این در حالی بود که نه شرایط جنگی وجود داشت، نه آنان آزاد و مسلح بودند. تاکنون هیچ یک از مقامات و بازماندگان رژیم گذشته هم به این کشتار اعتراض نکرده و از آن تبری نجسته اند.
گرچه قربانیان اوین، آرمانخواه و پاکباخته بودند اما من ابدا از مشی چریکی شان دفاع نمی کنم و آن را مردود می دانم و پیشتر، نقد خود را به ان روش نوشته ام، اما چرا برخی نهادهای حقوق بشری به‌همان دلیل که موضوع اعدام‌های های ۶۷ را مورد پیگیری قرار می‌دهند این کشتار را تحت پیگرد قرار نمی‌دهند؟ مگر رسیدگی به جرم قتل آن هم از بدترین نوع مصادیق نقض حقوق بشر، تاریخ انقضا دارد؟
اسکار گرونینگ، حسابدار آشویتس پس از هفتاد سال شناسایی شده و در سنین سالخوردگی و مشرف به موت (۹۳ سالگی)، به جرم همدستی با نازی‌ها در فاجعه هولوکاست محاکمه و مجازات می‌شود(۱ اردیبهشت۱۳۹۴) زیرا این نوع جنایات تاریخ انقضا ندارد. او به چهار سال زندان محکوم شد و قبل از شروع محکومیتش درگذشت.
با اینحال هنوز عده‌ای از مقامات و بازماندگان رژیم سابق وجود دارند که باید پاسخگوی کشتار این ۹ زندانی در تپه‌های اوین باشند و این افراد در قدرت و حکومت هم نبودند که حتی عذر ناموجهی مانند واهمه از مواخذه کردن آنان وجود داشته باشد.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
