واکنش خانم راما یاده، معاون وزارت امور خارجه و حقوق بشر فرانسه به محکومیت عمادالدین باقی، روزنامهنگار ایرانی و مدافع حقوق بشر به سه سال زندان (8 اوت 2007 برابر با 17 مرداد 1386)
«خبر محکومیت آقای عمادالدین باقی، روزنامهنگار ایرانی و مدافع حقوق بشر، به سه سال زندان، مرا بهشدت نگران کرد. آقای باقی، در سال 2005، بهخاطر مبارزات خود علیه حکم اعدام، موفق به دریافت جایزه حقوق بشر جمهورری فرانسه شد. ناگفته نماند که مقامات ایرانی اجازه ندادند برای گرفتن جایزه خود به فرانسه بیاید.
عمادالدین باقی بهخاطر نوشتههایی که برای الغای حکم اعدام نشر داده، محکوم شده است. قبلاً نیز، به همین دلیل، از 2000 تا 2003 زندانی شده بود. اما محکومیت جدید یک مورد مجزا نیست. در ایران، آزادی مطبوعات بیش از پیش مورد تعدی قرار میگیرد: از روزنامههای لغو امتیاز شده و روزنامههای توقیفشده گرفته تا روزنامهنگاران قربانیان فشارهای سیستماتیک، بدبختانه موارد نقض این حق اساسی در ایران به امری عادی بدل شده است. از آنجا که محافظت از آزادی بیان را یکی از رسالتهای اصلی مأموریت خود میدانم، به مورد آقای باقی توجه خاص خواهم داشت و با شور فراوان از مبارزه او با حکم اعدام پشتیبانی میکنم.
از جمهوری اسلامی ایران میخواهم که موافق با تعهدات بینالمللی خود، آزادی بیان و آزادی مطبوعات را که از آن جدا نشدنی است رعایت کند.»
http://news.gooya.com/politics/archives/2007/08/062151.php
سلام به ما هم سری بزنید واگر فرصت داشتید نظری هم بدهید
[گل]حتما نظر بدهید
باقی توتنها بازداشت نیستی باقی ما نیز زندانیم
برخورد با مخالف خشونت تنها از خشونت طلبان بر میاید
مخالفت با مدارا تنها از تندروهای جزم بر میایا
تنها نیستی تو مایی
http://www.modaara.blogfa.com
با مطلبی در مورد مشروطه به روزم
آقای باقی به قول ما کردها”نامرن ئه وانه وا له دلی میلله تا ئه ژین” یعنی آنان که در دل ملتند هرگز نمیمیرند. من افتخار یک شبانه روز میزبانی شما را در شهر کرمانشاه داشتم.سال1378 .دلم با شماست و از صمیم قلب برایتان آرزوی سربلندی دارم.
“له هر کویوه بروانیته پارده ی قه لا هه ر قه لایه”
از هر جایی به بلندای دژی بنگری دژ را میبینی.