عمادالدین باقینخستین خبر خوب در آغاز سال ۱۴۰۰ خبر یکشنبه۸فروردین درباره آزادی۱۸۴۹ زندانی و محکوم به مناسبت نیمه شعبان(یکشنبه) و ۱۲ فروردین، بود که زودتر از آن انتظارش را داشتیم و کاش این آزادی ها برای اول نوروز محقق شده بود. آنچه خبر را گواراتر می‌کرد این بود که ۱۰۰ زندانی و محکوم سیاسی و امنیتی هم در این لیست قرار داشتند.
هر چند از دیدگاه حقوق بشری، «برخی» از اینها مرتکب خطا بودند نه جرم، و استحقاق زندان و مجازات را نداشتند و امید است پس از این با کنترل بیشتر بر نهادهایی که پرونده ها را شکل می دهند و قضاتی که بی محابا حکم صادر می کنند شاهد جلوگیری از صدور چنین احکامی باشیم زیرا این محکومان، سرانجام آزاد می‌شوند ولی هزینه هایش ماندگار است.
اما درباره دیگر محکومان، واقعیت این است که «عفو» جزو حقوق زندانیان است که در اسناد حقوق بشری هم به آن تصریح شده اما در سال‌های گذشته این حق در مورد بسیاری از محکومان امنیتی و سیاسی، سختگیرانه، قطره چکانی و محدود اجرا می‌شد و به آن به چشم «امتیاز» می نگریستند نه «حق». انصاف این است که خوشبختانه در دوره مدیریت جدید قوه قضاییه شاهد نگاه منعطف تری هستیم و افراد بیشتری مشمول این حق قرار می گیرند و امیدواریم این روند ادامه پیدا کند و شاهد آزادی های گسترده تر باشیم. زندان فقط جای افراد شرور و تبهکار و‌خطرناک برای جامعه است. نظام مطلوب آن است که هیچ‌کنشگر مدنی، سیاسی، حقوق بشری و عقیدتی در زندان نداشته باشد. سیاست کنونی عفو و آزادی این دست زندانیان اگر با مقاومت و چالش دیدگاه های امنیتی روبرو نشود می تواند درآمدی بر این مطلوبیت باشد.
