عمادالدین باقیانتخابات دموکراتیک در یک نظام حزبی و رقابت حزبی آزاد میسر است در غیر اینصورت انتخابات ممکن است به سود مردم باشد و ممکن است پله‌ای برای دیکتاتوری های فردی شود.
یکی از #مصائب_انتخاباتی در ایران همواره این است که افراد به عنوان مستقل به صحنه می‌آیند یعنی آنها به عنوان فرد مستقل در انتخابات شرکت می کنند و وعده هایی می‌دهند که اگر فردا به آن عمل نکنند به هیچ کس پاسخگو نیستند. وامدار هیچ فرد و گروهی هم نخواهند بود و حتی اگر با حمایت افراد و گروههای دیگر موفق شده باشند می توانند بگویند آرای کسب شده متعلق به خودشان بوده و دیگران برای عقب نماندن از قافله از وی حمایت کرده اند. این شیوه انتخابات مانع نهادینه شدن دموکراسی می شود و مطلوب گروههایی است که قدرت را در دست دارند و می خواهند از انتخابات هم به عنوان ابزار نمایش #مشروعیت_دموکراتیک استفاده کنند. افراد هم پس از پایان دوره ریاست شان به کوی خود می روند اما در کشورهایی که #نظام_حزبی دارند نامزدها نماینده احزاب هستند و اگر به وعده هایشان عمل نکنند این حزب است چون پس از پایان دوره رئیس جمهور هم می ماند، در دوره‌های بعدی آسیب می بیند و با عدم اقبال مردم مواجه می‌شود بنابراین احزاب ناگزیرند بعنوان ضامن عمل به وعده ها باشند. درواقع کشوری که می خواهد با #نامزدهای_مستقل انتخابات برگزار کند یکی از بزرگترین مولفه های انتخابات واقعی یعنی نظام حزبی را تضعیف می کند. «من مستقل هستم» در جهت تضعیف نظام حزبی و نظام دموکراتیک است.
از نامزد اصولگرای مستظهر به پشتیبانی قدرت، هیچ‌عذری پذیرفته نیست، ادعای مستقل بودنش نیز باور کردنی نیست و نشانی از باور به رقابت حزبی آزاد ندارد اما ممکن است درباره نامزد دیگر این توجیه وجود داشته باشد که اگر اعلام کند به عنوان نامزد اصلاح طلب به گود رقابت وارد شده #شورای_نگهبان او را رد صلاحیت می کند. حتی در اینصورت نیز اگر نمی تواند بگوید نامزد اصلاح طلبان است اما لازم نیست کوس من مستقلم بزند و مطلوب آن است که هر نامزدی برای استفاده از فرصت انتخاباتی، به منظور ترویج و تثبیت اصل #رقابت_حزبی بکوشد و اعلام کند برای جلب حمایت احزاب کوشش خواهد کرد.
(منتشر شده در روزنامه سازندگی، ش ۹۵۱ چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۰ ص ۳)
