عمادالدین باقیهمیشه می گفتیم سال نو مبارک. این بار اما در پایان قرن چهاردهم شمسی هستیم و به پیشواز قرن پانزدهم می‌رویم. قرنی را به پایان رساندیم و عزیزان زیادی را در آن جا گذاشتیم و وارد دوران تازه ای می شویم. دیگر سال۱۳۰۰ تکرار نمی شود.
در روایت معروف به ««مجددین صدر مأة» از پیامبر اسلام نقل شده است که در آغاز هر قرن، نوآوران و احیاگرانی ظهور می کنند که آیین زندگی را تجدید کنند. و اما اکنون نیاز به تجدید زندگی در آغاز قرن نو داریم. باید با اراده عمومی و تدبیر نخبگان‌و مدیران، تحولی رخ دهد، باید این روزهای انتظار، حسرت، اندوه و نگرانی پایان یابد و مردم ایران به شرایطی که شایسته آن هستند دست یابند. مردم ما هر عیب و ایرادی داشته باشند اما وضعیت کنونی حق آنها نیست.
آرزوی روزگاری نیکو برای همگان دارم.
سخنم را با بخشی از سروده تازه آقای منصور نظری ساکن اصفهان به پایان می برم که آخرین دیدارم با او در عملیات فاو و در آخرین جنگ طولانی قرن گذشته بود. هرچند او سروده اش را بی نقص نمی داند اما سخن کز دل برآید بر دل نشیند:
زسوی زنده رود آمد نسیم باد نوروزی
خبر دارد که ای یاران، رسد دوران بهروزی
به بوی سوسن و سنبل بیارد مژده از بستان
که غنچه لب گشود آخر، ببندند چشم بد روزی
کران تا بیکران بنگر، شکوفه دامن افشانده
سپیدی خوش خبر دارد ز پایان سیه روزی
نوای بلبل شیدا کنار گوش گل بشنو
که هجران، گرچه غم دارد بیارد وصل گل، روزی
به بزم بلبل وگل رو که غم از دل برون ریزی
نمی ارزد به این دنیا غمی سازی جگرسوزی
ببین مستی بلبل را که نوشیده زجام گل
تو گر نوشی، شوی مست شراب عشق آموزی
پیام زنده رود این است که آسایش اگر خواهید
براندازید و برچینید بساط کین و کین توزی.
یک توضیح درباره پیام تبریک سال نو:
ابتدا بطور اشتباه نسخه پیش نویس این شادباش نوروزی در کانال تلگرام بارگذاری شد و دقایقی بعد نسخه اصلی و نهایی جایگزین و همزمان در کانال تلگرام و اینستاگرام منتشر شد. برخی گرامیان و نیکخواهان به درستی انتقاد کردند که ما هنوز وارد قرن جدید نشده ایم. برخی هم به آنها پاسخ دادند: هر زمان یاد بگیریم در نوشته دیگران به جای اینکه دنبال اشتباه باشیم دنبال دریافتن پیام اصلی اش باشیم برای مان مبارک است….
اما واقعیت این است که نگارنده هم پیش از انتشار این پست، اطلاعیه دانشگاه تهران را دیده بود به همین دلیل در پاسخ برخی کاربران نوشت:
درست می فرمایید. مرکز تقویم مؤسسۀ ژئوفیزیک دانشگاه تهران هم اعلام کرده است که زمان پایان قرن چهاردهم (پایان سال ۱۴۰۰) و آغاز قرن پانزدهم هجری شمسی (آغاز سال ۱۴۰۱) است و توضیحات دقیقی هم داده است اما مقصود ما این هست که هزار و سیصد و…دیگر تمام شده و به پیشواز قرن تازه می رویم
و از فردا تا صدسال دیگر با هزار و چهارصد سروکار داریم.
و یا پاسخ داد: برخی عزیزان به جای توجه به نکات اصلی متن، ذهن شان مصروف به این موضوع شده. اینجا بحث ما تقویمی نیست بحث های تحلیلی و نمادین است. اولا در متن هم گفته شده پایان قرنی که ۱۳۰۰ دیگر تکرار نمی‌شود و پیشواز قرن جدید نه آغاز قرن جدید( که از نظر تقویمی سال بعد آغاز قرن است) و سال۱۴۰۰ سال انتقال است.
برای ما سده۱۲۹۹تا۱۳۹۹خیلی جنبه نمادین دارد. (به قول دوستی، سال کودتا تا کرونا) که عدد۱۳ دیگر تکرار نمی شود و از ساعاتی دیگر می گوییم۱۴۰۰ و تا صد سال تکرار خواهد شد. ۱۴ هم در باورهای عامه برعکس ۱۳ عدد نیکویی است.
