عمادالدین باقی#عمادالدین_باقی
📜مجله آگاهی نو شماره ۱۵ صفحات ۲۶۹ تا ۳۰۶
✍️یکی از خسارت‌های عظیم و غیر قابل جبرانی که در ۴۵ سال گذشته در ایران به وجود آمده این است که صنعت فیلم و کتاب‌های درسی به جای اینکه در خدمت تقویت هویت ملی، تمدنی و ریشه‌های تاریخی ملت باشد در خدمت تبلیغات ایدئولوژیک قرار گرفت و در حالی که عمر دولت اسلام‌گرای ترکیه کمتر از نیمی از عمر دولت جمهوری اسلامی است اما ده‌ها سریال و فیلم برای هویت سازی خود تولید کرده و تاریخ عثمانی و ترک را به تصویر کشیده‌اند به گونه‌ای که شعاع نمایش و تاثیر آن به فراتر از قلمرو ترک رفته و در ایران و هند و تاجیکستان و ازبکستان و چچن و افغانستان هم مخاطبینی را هدف گرفته و برای عثمانی‌گری قومگرایانه نوین، بسترسازی و پشتوانه لازم را تدارک دیده اند. آنچه در سوریه امروز شاهده می‌کنیم از چگونگی شروع بهار عربی در سوریه تا سقوط اسد و در دوره پسا اسد یکی از نتایج عثمانگری است به گونه‌ای که اردوغان رئیس جمهور ترکیه رسماً اعلام کرد: 《رهبران اپوزیسیون ترکیه همیشه می‌پرسند که ترکیه در سوریه چه می‌کند؟
من به آنها می‌گویم، آیا می‌دانید که چرا ترکیه در سوریه است و چرا این مواضع را داشت»، ادامه داد: «بشار اسد» رهبر سوریه در حال حاضر کجاست؟ … و مخالفانی که ما از آنها حمایت کردیم، کجا هستند؟ رئیس جمهور ترکیه افزود: اگر منطقه پس از جنگ جهانی اول تقسیم نمی‌شد، شهرهای حلب، شام، حماه و حمص همانند شهرهای غازی عنتب، استانبول به عنوان شهرهای ترکیه باقی مانده بودند و ما همچنان در یک کشور واحد بودیم》.
اردوغان که در اولین سفرش به آمریکا جایزه کمیته یهودیان آمریکا به وی اهدا شد و اولین مسلمانی است که این جایزه را دریافت کرده در جای دیگری گفت: «ترکیه خیلی بزرگتر از وسعت ۷۸۲ هزار کیلومتر مربعی فعلی است. کسانی که از حضور ما در سوریه و لیبی و سومالی گله می‌کنند، ماموریت تاریخی ملت ما را درک نکرده‌اند!».
سریال های تاریخی ترکیه ای با وجود ضعف‌های محتوایی، تکنیکی و حرفه‌ای، نفوذ فرهنگی و عمق استراتژیک فرهنگی نوعثمانی گری را توسعه می‌دهند که پیامدهای که دستاوردهای مثبت اقتصادی و امنیتی هم برایشان خواهد داشت.
این حرکت فرهنگی اما بر پایه دستکاری‌های تاریخی به سود اهداف سیاسی و ایدئولوژیک خودشان صورت می‌گیرد.
در این مقاله بلند در آگاهی نو که بر پایه تماشای نقادانه این سریال‌ها نوشته شده، جنبه محتوایی، تاریخی مذهبی و حقوق بشری آنها را مورد بررسی قرار داده ام.
غیر از بحث‌ها و مستندات تاریخی، تعداد زیادی جملات از درون سریال‌ها به صورت نقل قول مستقیم آمده که به خوبی اثبات کننده فرضیه‌ها و نظریه‌های مقاله‌اند.
فهرست مطالب به شرح زیر است:
اهمیت تاریخ/ تولید انبوه سریال های ترکی/ایران، بستر حوادث/ چگونگی کشور، ملت و دولت ها در گذشته/ تبار تاریخی ترک/ هویت ملی و هویت قومی/ اسلام عثمانی و اسلام سعودی و نسبت شان با اسلام ایرانی/ جریان شناسی مذهبی/ چشم انداز کلامی/ تقدس سازی/ نگاه جامعه شناس: فرهنگ ایلی- ارزش خانواده- سکس زدایی از فیلم-تصویر سازی زیست عشایری- از چادر نشینی به دولت- جابجایی مکرر دوست و دشمن- قدرت اطلاعاتی/ چشم انداز حقوق بشر در سریال های ترکی/ اصالت دادن به خون، نژاد و قومیت/ حقانیت خونی در تضاد با حقوق بشر- سختی صلح طلبی- توجیه جنایت به نام صلح یا عادی سازی خشونت- معمای بخشش ظالم/ درنگی در محتوای سریال ها: روح چنگیز- جنگ های صلیبی و بیت المقدس/ انتقادات: اغراق- کش دادن های ملال آور- رجز خوانی- سریال هایی با مضامین بسیار تکراری- صحنه های غیر واقعی- حذف مسافت- باگ ها و پیوندهای سست/ اِلِمان های مشترک: گرگ و شغال، راز، حشاشین/ پیام سریال ها/ عبور از گذشته و نگاه به آینده.
چون مقاله بلند است و انتشار آن در این صفحات متعارف نیست علاقمندان می‌توانند به خود کتاب-مجله مراجعه کنند.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
