https://t.me/emadbaghi
اگر یک متهم به جرائم اقتصادی در دادرسی عادلانه ثابت شود که مرتکب جرم شدهاست باید مجازات شود. مجازات کنید مردم هم خوشحال میشوند اما به جز اینکه چنین مجازاتی نمیتواند بر سوء مدیریت و ساختار اقتصاد رانتی و فرصتهایی که در قوانین و تصمیم سازی های مدیریتی برای ارتکاب فساد ایجاد میشود سرپوش بگذارد اما مهمتر از همه سوال این است که مبنای صدور حکم اعدام چیست؟
مبنای آن یا باید شرع باشد(ادعای شما)
یا حقوق بشر(ادعای ما)! مبنای مندرآوردی نه تنها خلاف شرع و خلاف حقوق بشر است که وحشتناک است. هر قانونی هم که در ایران امروز بر خلاف این دو معیار وضع شود بی اعتبار است.
وقتی به خاطر جرایم اقتصادی حکم به نابودی می دهند شگفتی از علما و فقهایی است که دغدغه دین دارند و برای یک آبخوری در رمضان برمی آشوبند اما در جایی که بدون هیچ مبنای قرآنی و حتی فقه سنتی، حکم اعدام برای متهمان جرایم اقتصادی صادر می شود ساکت اند. دست کم اگر معتقدند مبنای شرعی دارد آن را تبیین کنند تا ببینیم مأخذشان چیست؟ احتمالا بی درنگ خواهند گفت” افساد فی الارض”؛ که در این زمینه پیشتر و به تفصیل نادرستی چنین ادعایی مورد بحث قرار گرفته و منتشر شده است(بنگرید به لینک زیر که برگرفته از پژوهش درون دینی کتاب حق حیات است
http://www.emadbaghi.com/archives/001636.php )
و همچنین بنگرید به
فصلنامه علمی-تخصصی کانون وکلا، سال هفتاد و یکم، تابستان1398 شماره242 صفحات116-87
چرا با وجود مجازات های سنگین حبس اینقدر اصرار دارند برای این جرائم از مجازات اعدام استفاده کنند؟
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام emadeddinbaghi
وبسایت www.emadbaghi.com