عمادالدین باقیعکس در مشهد- پس از اولین عمل تومور مغزی اندیشمند گرامی جناب آقای احمد قابل
برای احمد قابل که این روزها در بستر بیماری است
هفته نامه آسمان، شماره 18 شنبه17تیر1391 ص 16
یکی درد و یکی درمان پسندد
یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
ده سال پس از جنگ بود که سرمقاله ای در نشریه” یادیاران” نوشتم با عنوانی که بر صدر این گفتار نشسته است. جان کلام این بود که در تیرماه 1367 جنگ 8 ساله ایران و عراق پایان گرفت اما این فقط یک پایان برای شلیک گلوله ها بود و کشمکش های حقوقی و مهم تر از آن رنج های انسانی اش هنوز ادامه دارند. اگر بزرگترین مشخصه شوم جنگ در ایجاد رنج های انسانی است اما با پایان جنگ این رنج ها تمام نمی شوند. آنانکه همسران و فرزندان خویش را از دست داده اند با پایان جنگ دوباره آن را به دست نمی آورند و در فراق عزیز از دست رفته تا پایان عمر می سوزند و یتیمان همچنان تا آخر یتیم خواهند ماند، هنوز عوارض بمباران شیمیایی قربانی می گیرد و چه بسیار بازماندگان جنگ که پس از اینهمه سال و در حالی همسر و فرزندانی دارند در اثر عوارض شیمیایی از میان می روند.
سه چهار سال پیش نیز برای عیادت از جانبازان جنگ که با گذشت بیست سال هنوز در بستر آرمیده بودند به آسایشگاه آنها رفتیم و باز به یاد همین عنوان افتادم. گویی جنگ، تمام قد هنوز جلوی چشم مان ایستاده بود و قربانیانش را می دیدیم که هنوز پس از سال ها بیمارند و در بستر افتاده اند. و این بار روز دوشنبه 12تیرماه بود که باز دیدم “جنگ هنوز تمام نشده است” و آن هنگامی بود که بر بالین متفکر متعهد و وارسته برادرم احمد قابل از شاگردان زبده و یادگاران استاد عالیقدر مرحوم آیت الله منتظری رفتم. پس از بروز علائم تومور مغزی در زندان در سال گذشته و انتقال به بیمارستان و انجام عمل جراحی در مشهد گرچه از خطر مرگ جست اما جسمی نزار یافت و این احمد دیگر آن احمد نبود. همه امیدوار به قرار گرفتن در مسیر بهبودی بودند که بار دیگر دیو بیماری بر جانش چنگ انداخت اما همزمان میراث جنگ هم به سراغش آمده بود. ترکشی که از آن دوران میهمان این تن عزیز بود به سوی نخاع غلطیده و او را فلج ساخته بود و از سویی وجود این ترکش اجازه MRI برای بررسی مجدد وضعیت بازگشت احتمالی تومور مغزی را نمی داد. آیا پس از سپری شدن 24 سال از جنگ تحمیلی صدام هنوز می توان گفت جنگ تمام شده است به ویژه که هنوز بسیارند کسانی چون او که با این میراث جنگی دست و پنجه نرم می کنند؟ روز یکشنبه 11تیر با عمل جراحی ترکش را از نخاع احمد قابل برداشتند تا راه رسیدگی های پزشکی مربوط به تومور مغزی را هموار کنند و زین پس این دعای مؤمنان است که شاید گشایشی در رنج های او باشد و او بر این دیو نیز غلبه کند .
در دورانی که بی مایگان ترکتازی می کنند و هتاکان مجازی در عرصه مجازی و واقعی، عرصه عقلانیت را تنگ کرده و بر تنور تعصب و خشونت می دمند جامعه رنجورمان به اندیشه ورزی قابل نیازمند است.
ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی نوا را
————————————
همزمان با انتشار این مقاله عمل جراحی دوم تومور مغزی آقای قابل هم انجام شد.
عمادالدین باقی
