عمادالدین باقی
امروزیکشنبه28بهمن رفتم برای تشییع پیکر بانو پوران شریعت رضوی و عرض تسلیت به دکتر احسان شریعتی و نیز دکتر سارا شریعتی که در گروه جامعه شناسی دین انجمن جامعه شناسی( که مدتی است جلساتش تشکیل نشده)همکاریم و خانم دکتر سوسن شریعتی که عضو باانگیزه هیات امنای انجمن دفاع از حقوق زندانیان بودند.
شاید برخی از افراد، پوران خانم را نمی شناختند اما همه به احترام دکتر شریعتی، اندیشمند بزرگ، آمده بودند.
یکی از نکاتی که توجهم را برانگیخت این بود که چرا برای تنها بَنِر مراسم، از بین نامه های شریعتی به همسرش، آنکه ترکیبی از ملامت و ستایش را داشت، برگزیده بودند؟
دوم آنکه چرا درِ حیاط حسینیه ارشاد را باز نکردند و جمعیت در پیاده رو و خیابان ازدحام کرده بود؟ و ناگزیر نماز میت هم در پیاده رو به امامت عالم ارجمند حاج احمد منتظری اقامه شد؟ اگر گفته شود دلیل سیاسی داشته که درباره خانم شریعتی هیچ حساسیت سیاسی وجود نداشت و حتی برای تشییع رجالی که حساسیت سیاسی هم درباره شان بوده حیاط گشوده می شد. اگر مدعی شوند تدبیر امنیتی بوده که برعکس، جمعیت در حیاط مسجد به چشم نمی آمد ولی در خیابان، بیشتر دیده می شد. اگر تدبیر انتظامی بود که اتفاقا حضور جمعیت در حیاط مسجد باعث ایجاد مشکل در تردد عابران و اتومبیل ها نمی شد. پس مشکل چه بود؟
از یکی از مسئولان حسینیه نقل شد که رابط آنها در وزارت اطلاعات باید موافقت کند و اگر استاندار هم بگوید در را باز نمی کنند چون اینها همیشه با رابط سروکار دارند.
مگر یک رابط چه قدرتی دارد که می تواند با تصمیمی ناسنجیده هزینه حیثیتی بی دلیلی برای حکومت متبوع خود ایجاد کند؟ اگر این ادعا هم صحت ندارد پس واقعیت چه بود؟ آیا کسانی قصد تحریک جمعیت را داشتند؟ واقعا دلیل این مسئله که با وجود جزیی به نظر رسیدنش، حاکی از یک مسئله پاتولوژیک است چیست؟
یعنی هیچ مدیریت و سامانی حتی در این حد و اندازه، در کشور وجود ندارد؟
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام emadeddinbaghi
وبسایت www.emadbaghi.com
فیس بوک Emadbaqi@
مطالب مرتبط
عمادالدین باقی
