عمادالدین باقی✍️ امروز دقیقا ۷۷ سال از اعلام موجودیت رژیم اسراییل در شامگاه ۱۴ می ۱۹۴۸ می گذرد، ۷۷ سال خونین، جنگ، ترور و سرکوب. تراژدی امروز غزه فقط برگی از این دوران است. در سفر جنجالی ترامپ به کشورهای خلیج فارس نیز نه برای میزبان و نه میهمان، تراژدی بشری امروز در غزه جایگاهی نداشت و بسیار حاشیه ای بود.
به این‌مناسبت گزارش تازه و بسیار مهم زیر را باز نشر می کنم👇
https://t.me/emadbaghi
🟢تحقیق فوق‌العاده قدرتمند در روزنامه هلندی NRC:
هفت تن از برجسته‌ترین محققان نسل‌کشی جهان — از جمله کارشناسان مشهور هولوکاست — اقدامات اسرائیل در غزه را نسل‌کشی توصیف می‌کنند.
و به گفته آنها، تقریباً تمام همکارانشان با این نظر موافق هستند.
اینها فعال سیاسی نیستند. آنها شامل محققان هولوکاست و رؤسای مراکز تحقیقاتی مهم نسل‌کشی هستند. دانشمندانی از اسرائیل، آمریکا، بریتانیا، استرالیا و هلند.
و آنها دچار اختلاف نظر نیستند. بدون استثنا، آنها اقدامات اسرائیل را “نسل‌کشی” توصیف می‌کنند.
راز سگال (محقق اسرائیلی): “آیا می‌توانم از کسی نام ببرم که به کارش احترام می‌گذارم و این را نسل‌کشی نمی‌داند؟ خیر.”
اوگور اومیت اونگور (دانشگاه آمستردام و NIOD): “من چنین افرادی را نمی‌شناسم.”
شواهد غیرقابل انکار است: بیش از ۵۳,۰۰۰ فلسطینی کشته، حداقل ۱۵,۰۰۰ کودک جان باخته، مسدود کردن غذا، آب، دارو، بمباران بی‌وقفه بیمارستان‌ها و اردوگاه‌های چادری، و فراخوان‌های مکرر وزرای اسرائیلی برای گرسنگی و نابودی غزه.
این محققان تأکید می‌کنند: نسل‌کشی یک فرآیند است، یک کلید دوحالته نیست. و قرار نیست با هولوکاست مطابقت داشته باشد.
بلکه درباره سیاست‌های عمدی — مانند گرسنگی اجباری، آوارگی، و کشتار جمعی — است که هدف آن نابودی یک گروه، به طور کامل یا جزئی است.
*برای ملانی اوبراین، رئیس انجمن بین‌المللی محققان نسل‌کشی، عامل تعیین‌کننده خودداری عمدی از ارائه غذا، آب، سرپناه و بهداشت بود.
برای راز سگال “اظهارات آشکارا نسل‌کشی” رهبران اسرائیلی بود.
این الگو به سادگی بسیار آشناست. کشتارهای جمعی. گفتمان غیرانسانی‌کننده. بی‌توجهی آشکار به جان غیرنظامیان.
و خودداری از پیروی از دستورات دیوان بین‌المللی دادگستری برای اجازه ارسال کمک و توقف تحریک.
حتی صداهای محتاط هم تغییر کرده‌اند. شموئل لدرمن، محقق اسرائیلی، با برچسب نسل‌کشی مخالف بود — تا اینکه دید حکم دیوان بین‌المللی دادگستری نادیده گرفته شد، گذرگاه رفح مسدود شد، و برآوردهای معتبر از بیش از ۱۰۰,۰۰۰ کشته.
اکنون او می‌گوید: این نسل‌کشی است.
کارشناسان هولوکاست در ابتدا برای نامیدن این اقدامات به عنوان نسل‌کشی محتاط‌تر بوده‌اند، اما شکاف با دیگر محققان نسل‌کشی در حال کاهش است.
“آسان نیست،” می‌گوید اوگور اومیت اونگور، “به ویژه وقتی به تداوم بودجه خود فکر می‌کنید.”
اتهام یهودستیزی تأثیر سرد کننده‌ای بر آزادی بیان درباره رفتار اسرائیل داشته است.
هاروارد دو مدیر مرکز خاورمیانه خود را اخراج کرد. انتصاب راز سگال به عنوان رئیس مرکز مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی در دانشگاه مینه‌سوتا لغو شد.
یک محقق برجسته آلمانی در این زمینه، که با شرط ناشناس ماندن صحبت می‌کند، این موضوع را در آلمان “سمی” توصیف می‌کند.
او می‌گوید صرفاً مطرح کردن احتمال نسل‌کشی، باعث می‌شود فوراً به شما برچسب یهودستیز زده شود.
او اضافه می‌کند که اگر کشور دیگری مسئول این اقدامات بود، آلمانی‌ها بدون تردید هشدار می‌دادند و آن را خشونت نسل‌کشی می‌نامیدند. همانطور که پس از قتل‌عام روس‌ها در شهر اوکراینی بوچا چنین کردند.
طبق کنوانسیون نسل‌کشی، کشورها موظف به اقدام هستند — نه زمانی که نسل‌کشی ثابت شود، بلکه زمانی که خطر نسل‌کشی وجود داشته باشد.
این آستانه مدت‌هاست که رد شده است.
نسل‌کشی فقط یک جنایت جنگی دیگر نیست. این “جنایت جنایت‌ها” است — تلاش عمدی برای نابودی یک ملت.
این چیزی است که به گفته کارشناسان برتر نسل‌کشی جهان، در غزه در حال وقوع است.
🔸راتگر برگمن: من سپاسگزارم که روزنامه‌هایی مانند
@nrc
قطب‌نمای خبرنگاری و اخلاقی خود را دنبال می‌کنند. کاش نشریات جدی بیشتری شجاعت انجام همین کار را داشتند.
🔻لینک به متن کامل مقاله :
https://t.co/7DZOFghUMJ
🔻لینک به پست در کانال تلگرام بین دوگانگی ها:
https://t.me/BetweenDichotomies/1833
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
