• بگرد
  • بازیابی گذرواژه

قلم در قرآن، سمبل تفكر و آگاهي است


خبر گزاري قرآني ايكنا تاريخ : 14/4/1383
گروه سياسي: قلم از منظر قرآن، سمبل تفكر و آگاهي بشر است و تا آنجا مقدس است كه خداوند به آن قسم مي‌خورد.
عمادالدين باقي، روزنامه‌نگار و سردبير روزنامه تازه انتشار يافته جمهوريت در آستانه روز قلم در گفت‌و‌‌گو با ”خبرگزاري قرآني ايران“(ايكنا)، با بيان اين مطلب گفت: قلم وسيله ثبت، درج و انتشار آگاهي است نه به شكل خصوصي بلكه به صورت عمومي و فراگير.
باقي بر عموميت انتشار قرآن تأكيد كرد و گفت: خدا هم قرآن را به عنوان يك متن خصوصي نياورده، بلكه درست به دليل عموميت آن است كه از انسان انتظار مسئوليت و پيروي دارد.
عضو شوراي سردبيري روزنامه توقيف شده صبح امروز با ارزشمند توصيف كردن قلم از منظر قرآن گفت: اين‌كه خداوند به قلم سوگند مي‌خورد، نشانه مقام و ارزشي است كه قرآن براي قلم قايل است.
باقي با استناد به آراي فلسفي حكماي پيشين، وجه تمايز انسان را از حيوان، ناطق بودن او دانست و گفت: اين «نطق» به معني قدرت تفكر و آگاهي است و قلم به عنوان وسيله ثبت اين آگاهي در ذهن‌ها مانده است.
وي افزود: قلم در فرهنگ اسلامي – قرآني، نمادي از انسانيت است. به عبارت ديگر اگر بخواهيم يك تعريف ثانوي از انسان ارايه دهيم، قلم جزيي از اين تعريف قرار مي‌گيرد.
باقي در توصيف جايگاه قلم در ايران امروز گفت: متأسفانه در جامعه‌اي كه بزرگ‌ترين افتخارش اين است كه كتاب مقدس‌اش قرآن است كه 14 قرن پيش و در عصر جاهليت عرب، به قلم به عنوان سمبل آگاهي و تفكر سوگند مي‌خورد، قلم ناامن‌ترين و حقيرانه‌ترين وضعيت را يافته است.
اين روزنامه‌نگار افزود: گر‌چه بشر، فطرتاً براي علم و عالم و اصحاب قلم، شرافت و برتري قايل است؛ اما واقعيت اين است كساني كه آزادي قلم را به ضرر خود مي‌دانند آن را محدود مي‌كنند.
باقي در پايان درباره موضع قرآن در برابر محدود كنندگان عرصه قلم گفت: اساساً همه انبياء براي مبارزه با خفقان و بي‌عدالتي آمده‌اند و قرآن هم موضعي جز اين ندارد چرا كه اگر غير از اين باشد خلاف قاعده «ارسال رسل» عمل شده است.

نوشته شده توسط
عمادالدین باقی
دیدن همه یادداشت ها
گذاشتن پاسخ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

In order to use the Instagram feature, please install and activate Meks Instagram Widget plugin .

نوشته شده توسط عمادالدین باقی