تکذيب خودکشی روزنامه نگار ايرانی در زندان
بيانيه گزارشگران بدون مرز در ارتباط با خودكشي يك روزنامه نگار و بازداشت علي افصحي
گفتگو با بي‌بي سي درباره حمله به دراويش قم
جامعهشناسي ديني، امكان يا امتناع؟
نامه هاي انجمن دفاع از حقوق زندانيان به رياست قوه قضاييه وكميسيون اصل نود قانون اساسي در مجلس درباره الهام افروتن
مصاحبه درباره شايعه اعدام حجت زماني
گفتاري از وبلاگ سيبستانك در باره مقاله: بحران كجاست؟
گزارش امير مصدق کاتوزيان از بحث هاي عاشورا
بحران كجاست?
آنچه اينك و در روزهاي اخير(در پي اهانت روزنامه هاي اروپايي به پيامبر اسلام) به عنوان بحران در روابط غرب با جهان اسلام تعبير مي‌شود از كجا، چرا و چگونه آغاز شد و چگونه تفسير مي‌شود؟
...فقهاي اسلامي و اصوليين گفته‌اند مرجع تشخيص اهانت، عرف است..ممكن است بعضي كلمات و القاب در برخي مناطق فحش و اهانت محسوب شود در برخي مناطق اهانت محسوب نشود.
با هولوكاست همنوايي دارم اما به دو دليل ديگر. يكم از خاستگاه سمبليك و اينكه موضوع هولوكاست جنبه نمادين ضدخشونت پيدا كرده و نبايد اين نهاد تضعيف شود دوم اينكه كميت جنايت مطرح نيست و اگر ثابت شود تعداد كمتري از يهوديان قتل‌عام شده‌اند از جنايت بودن نمي‌كاهد و نازيسم را تبرئه نمي‌كند.
چگونه مي‌توان به سفارت‌خانه‌ها كه در حكم سرزمين آن كشورها محسوب مي‌شود و خانه عده‌اي است كه در آنجا كار و زندگي مي‌كنند و حتي در شرايط جنگي هجوم به آنجا مجاز نيست در شرايط صلح بدان حمله‌ور شد و آن را به آتش كشيد
در قرآن به صراحت آمده است كه به مشركان و معبود مشركان يا بت‌ها و مقدسات مشركان اهانت نكنيد.
در بسياري از كشورهاي اسلامي كه خشم خود را به حق عليه كاريكاتورهاي موهن نسبت به ساحت پيامبر اسلام نشان دادند، مقدسات اسلامي و مقدسات بشريت مانند آزادي نه يك‌بار كه هر روز و هر ساعت پايمال مي‌شود اما چرا آنها سكوت مي‌كنند و بر نمي‌آشوبند؟
