تشنه امید

#عمادالدین_باقی
روزنامه اعتماد، شماره 4782 پنج شنبه ۱۵ آبان۱۳۹۹ ص ۱
جامعه ما امروز به شدت خسته از #سرخوردگی های سیاسی تا تنگی معیشت، بحران #بیکاری و...است و بدتر از همه احساس #ناامیدی نسبت به آینده و بی ثباتی در زندگی امروز.
چنین جامعه ای دچار #افسردگی، خودزنی و دیگر زنی می شود با این حال مردم ایران چندان نجیب هستند که در همین شرایط سرپا و زنده اند و در حوادث و بلایا چنان موجی از دگرخواهی و نوعدوستی بر انگیخته می شود که باید انگشت حیرت باید به دهان گرفت. نباید همواره اقلیت ناهنجار و بیرحم در جامعه را چنان بزرگ کرد که اکثریت واقعی زیر آن پنهان شود. اگر این شرایط برای هرجامعه دیگری بود معلوم نبود چه می شد. وقتی که کرونا آمد و اندکی کمبود در کشورهای #آمریکا و #اروپا ظاهر شد دیدیم که عده ای از مردم در آمریکا و اروپا کاری کردند که ما نمونه اش را در کشور خودمان که با بحران وسیع‌تری روبرو بود مشاهده نکردیم اما باید به این جامعه امید تزریق کرد، باید یار و یاور این مردم بود، باید همدل و همصدای شان بود، باید صدایش را شنید، باید یارشاطر بودش نه بار خاطر. هر گامی که در این راستا برداشته شود ستودنی است از سوی هر کسی که باشد. از این رو اقدام جدید دستگاه قضایی در عفو 3780 نفر که دربرگیرنده تعداد زیادی از محکومان سیاسی و امنیتی از جمله دهها تن از بازداشت شدگان اعتراضات آبان سال گذشته می شود، اقدامی ستودنی است.  ما عادت داریم که انگیزه کاوی کنیم و آن را به سناریوهای سیاسی و رقابت های آینده بر سر قدرت و موقعیت و این قبیل امور بدانیم و بر اساس نیت کاوی‌ها و پیش‌بینی‌های سیاسی ارزش‌گذاری کنیم. ممکن است ان انگیزه خوانی ها درست باشند یا نباشند ولی ما از بُعد انسانی و حقوق بشری و فارغ از نیت خوانی ها و انگیزه‌ها، نفس عمل برای مان ارزشمند است اینکه همین الان و همین امروز عده‌ای از رنج شان کاسته شود.
آنچه در قرآن آمده است برای زینت طاقچه ها و برای خواندن در گورستان ها نیست. شگفت است که برخی آیات جزایی را که به گفته بسیاری از محققان و مفسرآن یا منسوخ شده اند یا فلسفه خود را و یا موضوعیت شان را از دست داده اند اما همچنان درقوانین امروز با جدیت گنجانده و اجرا می کنند در حالی که از قضا آیاتی که ازلی و ابدی اند، آیاتی که منسوخ شدنی نیستند، از اصول وجدانی، فطری و عقلایی بشرند، آیاتی که گره گشا هستند و رنجی از مردم می کاهند اینها به کلی مغفول می مانند. وقتی در قرآن  می گوید: أِنْ تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا (آیه 149 سوره نساء). اگر درباره خلق آشکارا یا پنهانی نیکی کنید یا از بدی دیگران درگذرید خدا همیشه از بدیها در می‌گذرد با آنکه در انتقام تواناست.
خداوند با وجود اینکه قادر و تواناست و می‌تواند مجازات کند اما از گناهان بندگانش در می‌گذرد و با همان معیار می‌گوید که وقتی خداوند چنین است شما چه می‌گویید؟ وقتی خداوند چنین است پس شما هم باید اینگونه باشید، باید حتی اگر خلایق بدی کردند حتی با وجود اینکه قدرت بر مجازات دارید از بدی آنها درگذرید و آشکار و پنهان نیکی کنید.
اما سالیانیست که نظام قضایی ما نه بر منهج عدل و #عفو که بر منهج مجازات است لذا هنگامی که گامی در جهت تقویت رویکرد ترمیمی به جای رویکرد تتبیهی و تقویت امید در جامعه برداشته می شود باید به پیشوازش رفت.

کانال گفتار های باقی
https://t.me/emadbaghi
اینستاگرام
https://instagram.com/emadeddinbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
فیس بوک
https://facebook.com/Emadbaqi/

  نظرات (0)     دنبالک (0)   نسخه قابل چاپ