شنبه 18 آبان 1398
کوتاه نوشته های دنباله دار/ نوستالژی 1:
فیش واریزی تحصیل در مؤسسه انگلیسی ماد. یک ترم 2800 ریال(دویست وهشتادتومان).
از مدرسه ملول و بیزار و به درس هایش بی علاقه بودم اما آموزش آزاد را دوست داشتم از اینرو سال1355(که چون تاریخ را از هجری به شاهنشاهی تغییر داده بودند در فیش، سال2535 نوشته اند) همزمان بود با اول دبیرستان من. هفته ای 3 روز از علی آباد در جنوب تهران تا"ماد" با وسیله های آن روز هربار سفری دراز بود اما شیرین.
هروقت ازمیدان توحید(کندی آن زمان) رد می شوم و چشمم به ساختمان فرسوده آن می افتد یاد شادابی و سرزندگی آن روزهایش در میدانی زیبا و فراخ می افتم. بوفه روی بام و دختر و پسر آزاد از نگاه های محتسب و داروغه و من فقط در فکر درس.گویی آنجا گورستان خاطره های خاموش است. اغلب مردمی که هر روز شتابان از آنجا عبور می کنند هیچ توجهی به آن ندارند چون خاطره ای از آن ندارند.خاطره هاست که زندگی را و شهر را و همه چیز را معنا می کند.
به یُمن همین آموزش های"ماد" بود که 13 آبان 58 وقتی سفارت امریکا اشغال شد جرأت پیدا کرده بودم با خبرنگاران خارجی که جلوی سفارت حضور می یافتند خیلی دست وپا شکسته صحبت کنم ولی کاش بی تدبیری انقلابیگرانه بزرگان از جریان های مختلف، جوانان خام را به کام تسخیر سفارت یا تداوم آن نمی افکند.
کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
در اینستاگرام یکی از کاربران محترم نوشته است مدیر و صاحب امتیاز موسسه #محمد_رضا_پدرام همافر نیروی هوایی بوده که سالها بعد از انقلاب به امریکا رفته است.
