چهارشنبه 27 اردیبهشت 1396
دیدگاه یک کنشگر حقوق بشر درباره دلیل حمایت از روحانی: روحانی برخلاف رقبایش به حقوق بشر باورمند است
عمادالدین باقی در گفتگو با آرمان ملی:
روحانی برخلاف رقبایش به حقوق بشر باورمند است
روزنامه آرمان ملی، چهارشنبه27 اردیبهشت1396 ص1 و 3
(عبارات داخل کروشه[ ] بخاطر محدودی صفحات در روزنامه کوتاه شده اند. گفتگو پیش از کناره گیری قالیباف انجام شده است)
ملیحه حسینی: عمادالدین باقی روشنفکر و پژوهشگری است که سال ها بر این اعتقاد بوده که به عنوان کنشگر حقوق بشر نباید کار سیاسی انجام داد و بر عهد خود پایبند بوده است اما باقی به آرمان ملی می گوید حمایت از آقای روحانی قضیه متفاوتی است.
س: در هفته پایانی تبلیغات و در آستانه انتخابات قرار داریم و حامیان کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری به تبلیغ کاندیداهای خود می پردازند. دلایل شما به عنوان یک روشنفکر دینی برای رای دادن به آقای روحانی چیست؟
[برای رای دادن به روحانی دلایل بسیاری گفته اند. برخی می گویند برای اینکه ایران سوریه نشود، برای اینکه تحریم ها باز نگردد، برای اینکه ایران در جهان منزوی نشود، برای اینکه دولت روحانی توانست برجام را به امضا رسانده و تحریم های شورای امنیت را بردارند و ما هر روز منتظر قطعنامه جدیدی نباشیم که انفجاری در اقتصاد کشور ایجاد می کرد و دهها دلیل دیگر. برخی از آنها دلایلی استوار و برخی کمتراستوارند اما من ضمن ارزش نهادن به همه آن دلایل، منطق خود را دارم. با توجه به دیدگاه گذشته ام درباره التزام به رعایت مرزهای کنشگری سیاسی و حقوق بشری اکنون نیز همچنان بر آن پافشاری می کنم اما] اصل مرزبندی سیاست و حقوق بشر نمی تواند بدون واقع نگری دنبال شود. در شرایطی که رقبای اصلی روحانی اگر نگویم دشمن حقوق بشر، دست کم می توان گفت حقوق بشر را قبول ندارند و کارنامه یکی از آنها در تضاد با حقوق بشر است و همراهان و حامیانشان پیام مهمی برای آینده کشور دارد، در مقابل، روحانی تنها نامزدی است که در گذشته های دورتر هرچه بوده اما امروزه حقوق بشر به همان مفهوم جهانی اش را قبول دارد و خوفناک آنان هستند که هنوز تغییر نکرده و در گذشته درجا زده اند. بنابراین وظیفه دارم به روحانی رأی دهم هرچند می دانم او در عمل فقط در محدوده قوه مجریه اختیار دارد و قادر به تحقق وعده حقوق شهروندی در همه زمینه ها نیست. به دلیل تغییرات فرهنگی عمیقی که رخ داده و اصولگرایان چشم روی آن بسته اند، روحانی به سلیقه عموم نزدیک تر است به ویژه در شرایطی که برخی از مسئولان دیگر و اصولگرایان شاخص، پیوسته به بهانه غربی بودن حقوق بشر یا توطئه انگاری به آن می تازند، یا صریحا می گویند حقوق بشر را مفهوما و مصداقا قبول ندارند، یا به آن آنقدر استثناء می زنند که از حیز انتفاع ساقط شود و یا نسبت به واکنش های جهانی بی تفاوت اند و به شدت اسیر روحیه قیم مآبی هستند و حق تعیین سرنوشت را به معنای دقیق کلمه برنمی تابند. پس شرط اصلی ما التزام روحانی در دور دوم به حقوق بشر است.
س: حقوق بشری که روحانی را در آن موفق تر می دانید شامل چیست؟
حقوق بشر شامل حق مسکن، دستمزدعادلانه، بهداشت و آموزش و اوقات فراغت تا آزادی بیان و عدالت قضایی و غیره است.
به نظر شما مهم ترین دستاورد آقای روحانی به غیر از التزام شان به حقوق بشر چیست که ایشان را نسبت به دیگر رقبا برتر کرده است؟
شاهکار حسن روحانی این بود که نه تنها تحریم را لغو کرد بلکه در تاریخ دیپلماسی سابقه نداشته کشوری که زیر بند هفت منشور رفته بتواند بی درنگ با امضای یک قرارداد از زیر بند هفت منشور خارج شود. ایران بدون تکرار سرنوشت همه کشورهایی که دو دهه و یا بیشتر طول کشید و رنج بردند تا از آن خارج شود با تدبیر تیم روحانی به این کار کامیاب شد و در حال حاضر همه تحریم های هسته ای از نظر قانونی توسط شورای امنیت لغو شده اند اما موانع داخلی نگذاشته اند میوه های برجام چیده شوند.
در شرایطی که با وجود شخصیتی مانند روحانی که دست کم حقوق بشر و حقوق شهروندی را پذیرفته و با وجود اینکه قدرتی بر قوای قضاییه و مقننه و نظامیه ندارد کوشیده است در تقابل با این ارزش های جهانی قرار نگیرد و جامعه بین المللی نیز او را کم و بیش قبول دارد و هیچ منعی برای معامله با ایران نیست اما عمده شرکت ها و دولت ها به دلیل رفتارهای خارج از اراده دولت هنوز حاضر نیستند وارد معاملات بزرگ با ایران بشوند. پر واضح است که وقتی شخصی از جناح اصولگرا که به دشمنی با اعتدال روحانی شهره است روی کار بیاید این وضع وخیم تر خواهد شد. اکنون تحریم های جدید با مستمسک حقوق بشر وضع می شوند و در شرایطی که نامزدهای اصولگرا رسما دشمنی خود را با پارادایم جهانی حقوق بشر اعلام کرده اند، روند ایزوله کردن ایران و تشدید مشکلات اقتصادی تشدید خواهد شد و اقتصاد مقاومتی هم بدون پول و سرمایه گذاری و فناوری که مستلزم ارتباط علمی با جهان است فرجامی نخواهد داشت و با وجود کسی که از نظر جامعه جهانی و همه نهادهای حقوق بشری در مظان اتهام است این مشکل دو چندان خواهد شد.
اکنون بخاطر مسایل حقوق بشری حتی برای برخی دانشجویان ایرانی به استناد نگرانی‌های امنیتی ویزا صادر نمی شود. یک دانشجوی ایرانی فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد رشته فناوری اطلاعات از دانشگاه صنعتی شریف در سال ٢٠١٢ پذیرش ادامه تحصیل در مقطع دکترا را از دانشگاه صنعتی دارمشتات آلمان در رشته امنیت سیستم‌های تلفن همراه کسب کرد؛ اما سفارت آلمان در تهران حاضر به صدور ویزا برای وی نشد. ]دولت آلمان هم ادامه تحصیل این دانشجو در رشته‌ای حساس مانند امنیت تلفن همراه را که می‌توانست شامل کسب مهارت شنود شود، خلاف ملاحظات امنیت ملی این کشور تشخیص داده بود. دادگاه اروپا هم از این تصمیم پشتیبانی کرده است(مطبوعات چهارشنبه 16 فروردین1396)[ طبعا با روی کار آمدن افرادی که نه کارنامه مطلوبی از نظر حقوق بشری دارند و نه حتی حقوق بشر به معنای متعارف جهانی اش را پذیرفته اند بلکه در تضاد با ان هم سخن گفته یا عمل کرده اند شرایط بین المللی و به تبع ان شرایط اقتصادی وخیم تر خواهد شد ]و بدون شک این بار دیگر سکاندار در امریکا نه اوباما که ترامپ است و با شکست تجربه دولت روحانی جامعه جهانی امکان آزمودن مجدد مذاکره و توافق را نخواهد داد. پس فرصت استثنایی دوره دوم روحانی را باید مغتنم شمرد و چالش های حقوق بشری را کاهش داد و ایران را به جاده همزیستی و همکاری جهانی در زمینه های علمی و اقتصادی سوق داد و بر خط فقر فزاینده اقتصادی و علمی نقطه پایان گذاشت.
یک دلیل دیگر من این است که رئییس جمهور کشور نماد و پرچم شخصیت ملی ما در جهان است. در تمام دوره دولت های نهم و دهم بخاطر ادبیات و رفتار رئیس دولت، شبانه روز احساس تحقیر می کردیم. حتی[ نامزدی برخی افراد نیز برای ما تحقیر آمیزاست و من برای رهایی از این احساس به روحانی رای می دهم.
کانال دسترسی به گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
