سه شنبه 6 مهر 1389
مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید: زهرا ربانی املشی
زهرا ربانی املشی(عروس آیت الله منتظری و دختر آیت الله ربانی املشی)
5 مهر ۱۳۸۹
http://www.rahesabz.net/story/24333/
آزادی چیزی نیست که به کسی القاء شود، چرا که قابل لمس است. همانطورکه هوای سرد و گرم قابل لمس است و نمی‌شود مثلاً در زمستان با القاء گرما، باور گرمی ایجاد نمود، مردم ما خود میزان آزادی را می‌بینند و شاهدند که به دلیل یک اعتراض نرم و آرام به نتایج انتخابات (که طبق قانون اساسی‌مان کاملاً آزاد است) چه تاوانی دادند و پس از حدود پانزده ماه هنوز در حال پرداخت هزینه‌های جانی و مالی هستند.
در نقطه‌ای از دنیا، درشهر نیویورک، آقای احمدی‌نژاد با خبرنگار امریکایی مصاحبه می‌کند و در کمال آزادی با لحن شدید، دولت آمریکا را مؤاخذه و متهم می‌کند و صحبت‌های او از همه رسانه‌ها، بدون سانسور و بدون پرداخت کوچک‌ترین هزینه‌ای برای مصاحبه‌کننده، پخش می‌شود. اما در این سوی دنیا در کشور ما، برادر بزرگوارمان آقای عمادالدین باقی به دلیل مصاحبه با یک مرجع تقلید که معمار دوم انقلاب نیز هست به 6 سال حبس محکوم می‌گردد و برای اینکه جرم بزرگ‌تر شده، تا با مجازات همخوانی پیدا کند، ارتباط با یونیسف، زیر مجموعه سازمان ملل متحد، و خدمت به خانواده‌های زندانیان هم به آن اضافه می‌گردد. البته افکار عمومی، این موارد اتهام را خدمت می‌داند و موجب تشویق، نه تنبیه و زندان.
با این حال، مسئولین ما نقطه اول را نمونه دیکتاتوری و نقطه دوم را نمونه مردم‌سالاری می‌نامند! و ایران را کشوری آزاد و آزادی آن را قریب به مطلق می‌نامند.
اصل 175 قانون اساسی می‌گوید در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران آزادی بیان و نشر افکار با رعایت موازین اسلامی باید تأمین شود. آیا در صدا و سیمای ما به جز یک خط فکری حاکم، به خط فکری دیگری فرصت معرفی و صحبت داده می‌شود؟ در‌حالی‌که دائم چنین وانمود می‌کنند که دموکراسی حاکم است و خطوط فکری مختلف آزادانه عمل می‌کنند.
بارها شاهد بودیم که از صدا و سیما، تهمت و افترا به حضرت آیت الله العظمی منتظری وارد کردند، بسیاری از موارد را دفتر معظم‌له تکذیب کرد ولی صدا و سیما خود را ملزم به رعایت قانون مطبوعات و رسانه‌ها ندانست و حتی خبر تکذیب آن را هم پخش نکرد.
اصل 26 قانون اساسی می‌گوید: احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته شده آزادند... آیا واقعاً احزاب (به غیر از احزاب اقلیت خودی) می‌توانند فعالیت کنند و آیا در صورت عرض اندام، اقدام به انحلال و دستگیری اعضای آن نمی‌شود؟
اصل 27می‌گوید: تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها بدون حمل سلاح به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است. آیا در ایران از بعضی اجتماعات اسلامی مثل نماز عید فطر، مراسم احیا و حتی مجلس ترحیم جلوگیری نشد؟
آزادی وقتی معنی پیدا می‌کند که افراد مخالف هم بتوانند حرفشان را بزنند و بدون دغدغه زندگی کنند، نه اینکه تنها به دلیل حمایت از یک شخص و یا شرکت در یک مجلس سیاسی و یا حتی مذهبی دستگیر و به حبس و تبعید محکوم شوند.
قرآن مجید در مورد مخالفین خطاب به پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ (سوره آل عمران آیه 159) از آنان درگذر و برایشان طلب بخشش نما و با آنان مشورت کن... توجه داریم که خداوند به پیغمبرش دستور می‌دهد که با مخالفان خدا و پیامبر مشورت کن. آیا در جمهوری اسلامی ایران با مخالفان خط مشی حاکمیت (نه مخالف خدا و پیغمبر) چنین می‌شود؟ اصلاً آیا آنان آزادند که حرف خودشان را بزنند و از خود دفاع کنند چه رسد به اینکه از آنان استفاده فکری بشود.
امیدوارم خدایی که پیامبر اسلام(ص) و اصحابش را از شر کافران مکه نجات داد، خدایی که حضرت یوسف(ع) را به دامان پرمهر پدر باز گرداند، خدایی که قوم حضرت موسی(ع) را با معجزه از رود نیل عبور داد، برادر ارجمند آقای باقی و دیگر زندانیان بی‌گناه را نجات داده و به آغوش خانواده و ملت برگرداند. ان‌شاءالله.
