پيشنهاد برگزاري يك سمينار غير دولتي هولوكاست شناسي در دانشگاه

خبرگزاري ها معمولا به اقتضاي مختصرسازي خبر ناچار از فشرده كردن و تقطيع مطلب بوده و گاه عبارات را به سليقه خويش و چنانكه در شنيدن استنباط كرده اند گزارش مي دهند و يا بنا به ملاحظات سياسي و بيم از واكنش هاي قضايي به نحوي خبر را گزارش مي كنند كه گرفتار تبعات آن نشوند. گزارش ايلنا و ايسنا از نشست 2ساعته در دانشگاه تهران با توجه به تذكر پيش گفته نقل مي شود.

عمادالدين باقي:
انكاركنندگان هولوكاست درك عميقي از آن ندارند
«سنت فراموشي» در ميان روشنفكران ما وجود دارد
تهران- خبرگزاري كار ايران تاريخ :20/12/1385 ساعت : 14:12

رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان با اشاره به اينكه يك تفكر سنتي ضددولتي در ميان روشنفكران ايران وجود دارد كه همه گناه‌‏ها را متوجه دولت مي‌‏كند، گفت كه اين تفكر باعث شده است جامعه از نقش مسووليت خود غافل بماند و متوجه سهم خودش در به وجود آمدن شرايط نشود.

به گزارش خبرنگار "ايلنا"، عمادالدين باقي در مراسم اختتاميه جشنواره «دموكراسي در بستر دين رحماني» در سخناني با عنوان «سنت فراموشي» با اشاره به اينكه فراموشي يك مساله و مشكل ديرينه در جامعه ماست، گفت: فراموشي از مقولاتي است كه هم نعمت است و هم نقمت. اگر فراموشي نبود، زندگي بشر در فراموش كردن ناكامي‌‏ها بسيار دشوار بود اما همين فراموشي مي‌‏تواند در جاي ديگري ويرانگري كند.
وي با اشاره به مقاله‌‏اي كه توسط يك نويسنده درباره مرگ يهوديان و در بند كردن آنها توسط آلمان نازي نوشته شده بود، گفت: آلماني‌‏ها بسياري از يهوديان را به عنوان يك راه حل براي فراموش كردن جناياتشان كشتند و بسياري از افراد در اردوگاه‌‏هاي متمركز استالين جان خود را از دست دادند و هيچ اثر و نشاني از آنان باقي نماند. وقتي عده‌‏اي مي‌‏خواهند يك جنايت را محو كنند، تنها راه مقابله با آن حذف آن از حافظه تاريخي يك ملت است و تنها راه مبارزه با آن، اطلاع‌‏رساني است.
باقي با طرح اين سوال كه هم‌‏اكنون آلمان نازي منقرض شده است و شوروي سوسياليستي نيز از هم پاشيده است اما چرا برخي از غربي‌‏ها بر انكار جنايات خويش اصرار دارند، تصريح كرد: عجيب‌‏تر از اين اصرار بر انكار جنايت، عملكرد كساني است كه در جامعه‌‏اي ديگر مي‌‏خواهند منكر آن شوند كه هيچ توجيهي براي آن پيدا نمي‌‏شود. انكار هولوكاست، انكار يك جنايت بزرگ بشري است. فرض كنيد كساني هم‌‏سو با جريانات نازي مي‌‏خواهند، اين نكته را انكار كنند، به‌‏راستي اين چه سودي براي ما دارد؟
اين فعال مسائل حقوق بشر ادامه داد: پاي بحث فراموشي و انكار يك جنايت بزرگ بشري به جامعه ما باز شده است و چيزي است كه ظاهرا تنها به حقوق بشر ارتباط دارد و هيچ ارتباطي با تاريخ ما ندارد اما با طرح دعاوي از سوي ما باعث شده است كه سيماي نازيبايي از ملت ايران در عرصه جهاني مطرح شود.
باقي با بيان اينكه همايش هولوكاست يك همايش دولتي بود كه از خرج ملت ايران برگزار شد، پيشنهاد كرد كه يك همايش غيردولتي هولوكاست‌‏شناسي از سوي دانشگاهيان برگزار شود.
وي گفت: كساني كه الان هولوكاست را منكر مي‌‏شوند و مدعي هستند افرادي به دليل انكار اين مساله در غرب زنداني شده‌‏اند و آن را دليلي بر خفقان دنياي غرب مي‌‏دانند، نبايد در برگزاري چنين همايش غيردولتي ايراد وارد كنند.
باقي در ادامه با طرح اين پرسش كه چرا در دنياي غرب اين همه حساسيت نسبت به مساله انكار هولوكاست وجود دارد، تصريح كرد: برخي از كساني كه انكار مساله هولوكاست را مطرح مي‌‏كنند، درك عميقي از آن ندارند و نمي‌‏دانند كه سخت‌‏گيري غرب ناشي از اين است كه در آن دوران و در آن جنايت همه مردم از طريق سكوت يا همراهي خودشان در آن جنايت سهيم بودند.
باقي افزود: كسي فراموش نمي‌‏كند كه هيتلر با راي مردم از نردبان دموكراسي بالا آمد و وقتي جنگ را شروع كرد، مردم آلمان و بسياري از كشورهاي اشغال‌‏شده ملتزم به ركاب و جان‌‏نثارش بودند، باعث بروز يك جنايت شدند.
وي تصريح كرد: قانون ممنوعيت انكار هولوكاست به اين دليل است كه جامعه غربي اين جنايت را هيچ‌‏گاه فراموش نكند و يادشان بماند كه همه در آن شريك بوده‌‏اند و مي‌‏دانند كه اگر اين مساله را فراموش كنند، فاجعه ديگري تكرار مي‌‏شود. بدون اين يادآوري دايمي، تحقق نظم عمومي در آنجا ممكن نيست و اين قانون مي‌‏خواهد در حافظه مردم هميشه چيزي را متذكر شود. اين اعتقاد وجود دارد روزي كه جامعه غربي اين قانون را فراموش كند، امكان بازتوليد آن ممكن خواهد شد.
رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان با اشاره به اينكه يك تفكر سنتي ضددولتي در ميان روشنفكران ايران وجود دارد كه همه گناه‌‏ها را متوجه دولت مي‌‏كند، گفت: اين تفكر باعث شده است كه جامعه از نقش مسووليت خود غافل بماند و متوجه سهم خودش در به وجود آمدن شرايط نشود. در حقيقت اگر زمينه اجتماعي امري وجود نداشته باشد، آن امر اتفاق نمي‌‏افتد.
باقي ادامه داد: وقتي خلخالي از دنيا رفت، نام وي را به عنوان كسي كه به سادگي حكم اعدام صادر مي‌‏كرد، تصوير كردند و چنان نشان دادند كه گويي همه ملت در آن زمان مخالف حكم اعدام بود اما زمينه و شرايط اجتماعي، از خلخالي, خلخالي درست كرد و عده‌‏اي از افرادي كه هم‌‏اكنون در اپوزسيون خارج از كشور هستند، در همان زمان شعار «اعدام بايد گردد» جزو اوراد و تذكارشان بود. اگر همين امروز خلخالي قاضي‌‏القضات شود، يك صدم آن اعدام‌‏ها را نمي‌‏تواند انجام دهد زيرا شرايط اجتماعي اجازه آن را نمي‌‏دهد.
رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان تصريح كرد: اگر غرب امروزه در زمينه انكار هولوكاست حساس است، بحث مسووليت حكومت نازي نيست بلكه بحث مسووليت عمومي است و كساني كه متوجه عمق قضيه نيستند، مساله هولوكاست را انكار مي‌‏كنند و هزينه آن را بر دوش ملت مي‌‏گذارند.
باقي گفت: وجه مشترك اين جريان‌‏ها با مشكل تاريخي ما مساله تضعيف حافظه تاريخي است. ناپايداري حافظه جمعي مشوق براي برخي اعمال و تكرار برخي جنايت‌‏هاست. روزي يك مقام بلندپايه به من گفت چندان نگران بازداشت‌‏هاي دسته جمعي و زنداني كردن افراد نباش زيرا در 25 سال گذشته شاهد حوادثي بوديم كه تا چند روز بر سر زبان‌‏ها بوده و با رخ دادن حادثه‌‏اي روي آن پوشيده شده و با اتفاق دو يا سه حادثه ديگر كاملا مساله‌‏اي تاريخي شده است. اگر حافظه تاريخي ما فعال باشد، بسياري از هزينه‌‏ها و تجربه‌‏ها تكرار نخواهد شد و از يك سوراخ دو بار گزيده نمي‌‏شويم.
رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان تصريح كرد: اگر خاطره جنگ هشت ساله ما زنده بود، ما امروز شاهد بحران مساله هسته‌‏اي و تبعات آن نبوديم. وقتي جنگ تمام شد، به ما گفتند من جام زهر را نوشيدم البته وعده بررسي و نقد اشتباهات دولتمردان را در جنگ دادند اما معلوم نيست كه چه وقتي اين وعده محقق مي‌‏شود. آنقدر جنگ مقدس است و فضاي نقد آن بسته، كه وقتي مسوول كل جنگ بعد از 18 سال نامه‌‏اي را منتشر مي‌‏كند مورد ملامت واقع مي‌‏شود، اين نشان مي‌‏دهد همواره عده‌‏اي كوشش مي‌‏كنند كه مساله جنگ را از خاطره جمعي ما حذف كنند.
باقي با بيان اينكه درباره مساله اشغال سفارت آمريكا در سال 58 بايد مساله اشغال سفارت و ادامه اشغال را از هم تفكيك كرد، گفت: بعضي از نمايندگان آمريكا در آن زمان به خاطر وجود تجربه تاريخي كودتاي 28 مرداد، در اشغال سفارت به مردم ايران حق مي‌‏دادند و حتي حاضر بودند امتيازاتي نيز بدهند اما آنقدر اين ماجرا به ناحق طولاني شد كه به يك مساله حيثيتي براي آمريكا تبديل شد. امروز كساني كه وارد ستيزه در مورد مساله هسته‌‏اي شده‌‏اند، نمي‌‏خواهند اين تجربيات را به خاطر داشته باشند. دنيا بعد از جنگ عراق نمي‌‏خواهد شاهد جنگ ديگري باشند اما بعضي از بي‌‏تدبيري‌‏ها با يك سري شعارهاي توخالي باعث مي‌‏شود سياستي ادامه پيدا كند كه خاطره جنگ و اشغال سفارت تكرار شود و ملت بابت چيزهايي كه دارد، هزينه‌‏هاي زيادي بدهد.
وي گفت: ممكن است عده‌‏اي مواضع مرا مرعوبانه تلقي كنند اما نه ايران ملك طلق جماعت سكانداران سياست فعلي كشور است و نه جمهوري اسلامي ارث پدري افرادي است كه مي‌‏خواهند با سرنوشت آن بازي كنند. امروزه مي‌‏كوشند ما امري را فراموش كنيم يا به ما بفراموشانند زيرا به سودشان نيست و مي‌‏گويند در تاريخ بايد چيزي ثبت شود كه باعث رفيع شدن ما و دولت ماست.
باقي تاكيد كرد: در اوايل انقلاب اعتقاد به اقتصاد باز، اعتقاد به يك موجود انگلي و ستمگر بود اما امروز حتي جناح‌‏هاي چپ آن زمان هم ادعاي اقتصاد دولتي ندارند و با هم مسابقه مي‌‏گذارند مبني بر اينكه طرفدار اقتصاد باز باشند، اين هم نبايد از حافظه تاريخي ما پاك شود.
وي با اشاره به پخش دفاعيات گلسرخي از صدا و سيما در سال 85، گفت: مشخص شد كه اين دفاعيات 25 سال در صدا و سيما وجود داشته است. اين دفاعيات عليه رژيم شاه بود كه ناگهان در سالگرد انقلاب اسلامي از تلويزيون پخش شد اما چرا اگر دفاعيات گلسرخي و مفاهيم آن نادرست بود، چرا در سال 85 پخش شد و اگر درست بود، چرا در 25 سال گذشته پخش نشده بود. اين نمونه‌‏اي از تاريخ‌‏انگاري ايدئولوژيك است كه سعي كرده حافظه ما دستكاري شود و قضاوت عمومي تغيير كند.
رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان با اشاره به اينكه مشكل «سنت فراموشي» در ميان روشنفكران ما هم وجود دارد، گفت: بعضي از روشنفكران ما از اساس نمي‌‏خواهند تجربه گذشته را مرور كنند. خيلي از آنها درباره چيزهايي كه مي‌‏گويند، فكر مي‌‏كنند سخن بديعي است اما به واقعه سخن مكرري است. اگر بياموزيم كه بر دوش گذشتگان حركت كنيم، مي‌‏توانيم پيشرفت كنيم. شايد دولتمردان كوشش كنند بعضي چيزها فراموش شود اما روشنفكران هم كوشش نمي‌‏كنند كه چيزهاي گذشته را در حافظه خودشان نگه دارند.
وي با اشاره به ادعاي جرج بوش مبني بر اينكه براي ايران دموكراسي مي‌‏خواهيم، گفت: جرج بوش بايد قبل از صحبت‌‏هايش يك دور تاريخ معاصر ايران را مرور كند؛ چيزي كه روشنفكران ما هم به آن محتاج هستند. جرج بوش فكر مي‌‏كند كه با يك ملت بدوي روبرو است اما تاريخ ايران نشان مي‌‏دهد ايران در خاورميانه پيشروي دموكراسي‌‏خواهي است و انقلاب روسيه تحت تاثير جنبش مشروطيت در ايران شكل گرفته است.
در ادامه اين جلسه عمادالدين باقي در پاسخ به پرسش يكي از دانشجويان مبني بر اينكه اصلاح‌‏طلبان نيز بايد حافظه تاريخي خود را قوي كنند زيرا در گذشته دچار اشتباهات فاحشي شده‌‏اند و اكنون آنها را فراموش كرده‌‏اند، گفت: جنبش اصلاحات در قديم، هاي و هوي بيشتري داشت اما هم‌‏اكنون در بافت اجتماعي كار خودش را پيش مي‌‏برد و افول رسانه‌‏اي‌‏اش به خاطر اين است كه ابزارهاي رسانه‌‏اي را از آن گرفته‌‏اند.

http://ilna.ir/shownews.asp?code=403165&code1=15

  نظرات (0)     دنبالک (0)   نسخه قابل چاپ