سه شنبه 5 آبان 1383
خوش بینی یک فعال سیاسی اصلاح طلب نسبت به آینده دمکراسی در جمهوری اسلامی
راديو فردا2004-10-26
عمادالدین باقی، فعال سیاسی و روزنامه نگار و فعال سیاسی جناح اصلاح طلب جمهوری اسلامی، در مقاله ای روز گذشته در روزنامه واشنگتن پست می نویسد روند دمکراسی در ایران برخلاف آنچه بسیاری در غرب تصور می کنند به بن بست نرسیده است. وی می نویسد آفریننده تغییرات جامعه است، نه حکومت. وی یا برشمردن تحولاتی نظیر افزایش طلاق، بیشتر بودن شمار دانشجویان زن در دانشگاه ها نسبت به دانشجویان مرد، حضور 12 درصد زن در میان ناشران کتاب، حضور 22 درصد زن در انجمن صنفی روزنامه نگاران، فعالیت بیش از 8 هزار سازمان غیردولتی، و تدریس حقوق بشر در دانشکده افسری، می نویسد این تحولات باعث شتاب گرفتن دگرگونی اندیشه در ایران شده است. باقی می نویسد تحول آرام داخلی بر هرگونه اعمال شده بر منابع خارجی ارجحیت دارد.
شيرين فاميلي (rm) صدا | (wma) صدا [ 2:51 mins ]
شيرين فاميلي (راديو فردا):عماد الدين باقي تحليلگر سياسي و روزنامه نگار اصلاح طلب، طي مقاله اي در واشنگتن پست به تشريح سياست اجتماعي و سياسي ايران پرداخته و نوشته است: بسياري در غرب بر اين باورند که روند دموکراسي و اصلاحات در ايران به بن بست رسيده است، اما از نگاه من هنوز در ايران اميد وجود دارد.
عماد الدين باقي مي‌نويسد: آفريننده تغييرات خود جامعه است نه حکومت، و در ايران تحولات عميقي در جريان است. دور از چشم بسياري از بخشهاي ديگر جهان، ايران آرام به سوي دموکراسي پيش مي‌رود. طول زمان تحصيلات عالي در کشور افزايش يافته است و بسياري را از جواناني را که جوياي کار هستند، به خود جلب مي‌کند. اين تحول دگرگوني انديشه و توقعات را در هر گوشه از ايران شتاب بخشيده است. در دانشکده هاي نظامي که تا چندي پيش صحبت از حقوق بشر کاملا غيرقابل قبول بود، درسهايي در زمينه حقوق بشر بخشي از برنامه درسي شده است.
عماد الدين باقي در ادامه مي‌افزايد: آمار طلاق در ايران 20% افزايش يافته است که نگران کننده و تاسف بار است، اما همزمان نشانگر آن است که ازدواجهاي سنتي هم دستخوش دگرگوني شده است. ارقام ديگر هم اين نکته را تاييد مي‌کند. تقريبا 60 درصد از دانشجويان دانشگاههاي ايران را زنان تشکيل مي‌دهند. 12 درصد از ناشران ايران، ناشران زن هستند و 22% از اعضاي انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران، از دختران و زنان هستند. در سالهاي اخير حدود هشت هزار سازمان غيردولتي در سراسر ايران تاسيس شده است. اين سازمانهاي غير دولتي يا NGOها، از قدرت دولت و انديشه هاي بنيادگرايانه مي‌کاهند. تقويت NGOها و نهادهاي مدني يکي از اصول و مهمترين راهبردهاي عملي براي دستيابي به تحولات اجتماعي است.
عماد الدين باقي در بخش ديگري از مقاله خود در واشنگتن پست مي‌نويسد: در بلوچستان، يکي از محرومترين مناطق ايران، براي من حيرت انگيز بود که ديدم شماري از سازمانهاي غير دولتي را زنان رهبري مي‌کنند. يکي از مسئولان محلي به من گفت اين زنان در کاري که مي‌کنند چنان اعتماد به نفس دارند که مسئولان بلند پايه را به چالش مي‌خوانند و بر خواستهايشان پافشاري مي‌کنند. آقاي باقي در پايان مقاله خود مي‌نويسد: اينها و نمونه هاي ديگر نشانگر جنبشي است در جامعه ايران که نمي توان آن را متوقف کرد. اگر اين جنبش بدون پاسخ بماند و يا بدتر از آن، سرکوب شود، ما به انقلاب ديگري خوشامد خواهيم گفت. ما از تجربه ها آموخته ايم که تحول آرام داخلي بر هرگونه دگرگوني اعمال شده از منابع خارجي بسيار ارجحيت دارد.
