سه شنبه 22 آذر 1384
ارژنگ داوودي از زندان رجايي شهر كرج به بندرعباس تبعيد شد: مصاحبه با اميرعباس فخرآور
راديو فردا04/12/2005
ارژنگ داوودي از بنيانگذاران جنبش آزادي ايران و جنبش مستقل دانشجويي را از زندان كرج به عنوان يك اقدام تنبيهي به زندان بندرعباس منتقل كردند. اميرعباس فخرآور يكي ديگر از بنيانگذاران اين جنبش در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: ارژنگ داوودي به 15 سال حبس محكوم شد و صد روز را در سلول انفرادي همراه با شكنجه هاي شديد گذراند و سپس به اوين منتقل شد و از آنجا هم به رجايي شهر تبعيد شد، چون حاضر نبود در برابر قاضي دهنوي كوتاه بيايد و در نهايت هم تبعيد شد به زندان بندرعباس كه آنجا هم بين زندانيان خطرناك قرار گرفت و در شرايط بسيار بدي هم اكنون به سر مي برد و كاملا در بايكوت خبري است.
پريچهر فرزام
ارژنگ داوودي از بنيانگذاران جنبش آزادي ايران و جنبش مستقل دانشجويي را از زندان كرج به عنوان يك اقدام تنبيهي به زندان بندرعباس منتقل كردند. اميرعباس فخرآور يكي ديگر از بنيانگذاران اين جنبش در مصاحبه با راديو فردا مي گويد:
اميرعباس فخرآور: آقاي ارژنگ داوودي از دوستان بسيار نزديك من هستند كه چند روز پيش نامه اي از ايشان به دست من رسيد از طريق يكي از زندانياني كه از زندان بندرعباس آزاد شده بود و مخفيانه اين نامه را براي من آورد. من اين نامه را روي سايت ها منتشر كردم. ارژنگ داوودي وضعيت بسيار بدي دارد، توسط شعبه 26 دادگاه انقلاب به 15 سال زندان محكوم شده به اتهام تاسيس جنبش آزادي ايرانيان و جنبش مستقل دانشجويي كه در سال 81 انجام شد. من، احمد باطبي و ارژنگ داوودي موسسين اين جنبش بوديم. برخورد خيلي سختي با ارژنگ شد، بخصوص پس از اين كه ايران فوربيدن تهيه و پخش شد توسط خانم جي كوكان، ارژنگ دستگير شد به همراه احمد. خودم آن زمان در زندان قصر بودم، احمد باطبي هم در اوين بود و ارژنگ هم دستگير شد و يك دوره خيلي سخت انفرادي را داشتيم آن زمان كه ارژنگ صد روز انفرادي را با شكنجه هاي خيلي بد پشت سر گذاشت، سپس به اوين منتقل شد، از اوين به رجايي شهر تبعيد شد چون به هيچ وجه حاضر نبود در برابر قاضي دهنوي مشهور به حداد كوتاه بيايد و در نهايت هم از زندان رجايي شهر تبعيد شد به زندان بندرعباس كه آنجا هم بين زندانيان خطرناك قرار گرفت كه اين براي يك زنداني سياسي اصلا مناسب نيست. مي گويد حتي به راديو و تلويزيون كوچكترين دسترسي ندارند، فقط هر هفته يك بار براي دو تا سه دقيقه مي تواند تلفني صحبت كند و در اين تماس ها و نامه هايي كه از زندان بيرون مي فرستد، وضعيت خودش را براي ما تشريح كرده. اميدواريم كه نهادهاي بين المللي و هموطنان عزيزمان با فشارهايي كه مي آورند يك مقدار اين هزينه هاي سنگين را از روي دوش مبارزين بردارند.
پريچهر فرزام (راديو فردا): وضعيت زنداني كه آقاي ارژنگ داوودي در آنجا هستند چطور است؟
اميرعباس فخرآور: زندان هايي كه در شهرستان ها هستند، واقعا زندان هاي هولناكي هستند. زنداني مانند اوين، با وجود اين كه نگاه هاي زيادي متوجه آن است، اما سوراخ سمبه هاي زيادي هم دارد كه هيچ بازرسي نمي تواند به آنجا پا بگذارد. مانند 125 كه مخصوص اطلاعات سپاه است يا بند 209 كه براي وزارت اطلاعات است و داخل خود زندان اوين قرار گرفتند. حالا تصور كنيد زندان هاي شهرستان را كه ديگر هيچ نظارتي هم روي آن نيست. مي شود گفت: مخوف ترين زندان هاي ما در شهرستان ها هستند. بنا بر گفته ها و نوشته هاي ارژنگ داوودي، آنجا دسترسي به روزنامه، اخبار به هيچ عنوان ندارند و در بايكوت كامل خبري قرار دارد. يعني كاملا در يك شرايطي كه وقتي تعريف مي شود، انسان تصور مي كند در زندان هاي 300 سال پيش ممالك وحشي است. جا دارد تشكر كنم از جناب آقاي عمادالدين باقي رئيس انجمن حمايت از زندانيان كه واقعا زحمت بي نظيري را كشيدند براي اين كه زندانيان سياسي ايران و كلا زندانيان ايران شرايط بهتري را پيدا كنند.
