شنبه 22 شهریور 1382
گفت و گو درباره اولتيماتوم شوراي حكام به ايران
راديو فرانسه
راديو فرانسه: همانطور كه اطلاع داريد ديروز پس از نزديك به يك هفته بحث ها و كشمكش هاي آشكار و نهان در اجلاس و نيز راهروهاي آژانس بين المللي انرژي اتمي، قطعنامه اي با قيد يك
ضرب الاجل تصويب شد كه در آن ايران موظف شده كه امكان دسترسي نامحدود و بي قيد و شرط بازرسان هسته اي سازمان ملل را به هر نقطه اي در خاك جمهوري اسلامي فراهم كند. علاوه بر اين ايران بايد به اتهامات موجود درباره علل كشف نشانه هايي از اورانيوم غني شده پاسخ دهد.
از آقاي عمادالدين باقي روزنامه نگار مقيم تهران خواهش مي كنم ابتدا درباره سناريوهاي مختلفي كه مواضع احتمالي دولت ايران را در قبال اين قطعنامه ترسيم مي كند صحبت كنيم.
آقاي باقي مي دانيد كه دو روز قبل از تصويب اين قطعنامه آقاي خرازي تاكيد كرد كه در صورت تعيين
ضرب الاجل ايران تمامي گزينه هاي تلافي جويانه از جمله احتمال كناره گيري از معاهده منع سلاح‍هاي هسته اي را بررسي خواهد كرد، حملات تهديد‍آميز آقاي رفسنجاني در نماز جمعه ديروز تهران كوششي در همين راستا بود. با توجه به اين كه تفاوت ديدگاه هايي كه در حاكميت ايران از مدت ها قبل در اين باره وجود دارد به عقيده شما اين اقدام سازمان انرژي اتمي چه تاثيري بر وزن هر كدام از اين گرايشات مي گذارد.ج: در برابر اولتيماتوم دولت ايران در يك دو راهي است. يك راه اين است كه دربست اين اولتيماتوم را بپذيرد و يك راه ديگر همين واكنشي است كه مشاهده شده است. ايران به هر حال در يك دو راهي خطرناك است از يك سو اگر پروتكل را امضاء كند راه را براي اقدامات بعدي باز كرده و در واقع حكم بازرسي مداوم و
همه جانبه را با دست خودش امضاء كرده و اگر هم پروتكل را امضاء نكند سوء‍ظن عليه ايران شديدتر
مي شود و زمينه اقدامات بين المللي عليه ايران فراهم تر مي شود. البته راه سومي هم وجود دارد كه به اين راه عمل نخواهد كرد و آن اين است كه اقتدارگرايان كه حضورشان در حاكميت باعث بي اعتمادي جامعه جهاني براي رژيم ايران شده استعفا دهند و دست از سر كشور بردارند و اداره كشور را به نمايندگان مردم بسپارند تا اعتماد جامعه جهاني هم جلب شود.
راديو فرانسه: آقاي باقي از اين حرف شما اين طور مي شود فهميد كه شما يك رابطه اي ميان تصويب اين قطعنامه و شرايط داخلي ايران مي بينيد؟
ج: دقيقا"، من معتقدم كه ارتباط وثيقي وجود دارد. افكار عمومي در دنيا هر روز خبرهاي توقيف و زنداني كردن را از ايران مي شنوند و شايد بتوان گفت ايران تنها كشوري است كه در دنيا هر روز بيشترين خبر را در مورد بدرفتاري با مطبوعاتش و فعالان سياسي اش به دنيا صادر مي كند. يكي از دلايلي كه اتحاديه اروپا بعد از سفر آقاي سولانا اعلام كرد كه حتي اگر ايران پروتكل را امضاء كند كافي نيست به دليل اينكه رژيم ايران قابل اعتماد نيست، يك دليلش جنبه داخلي دارد چون افكار عمومي در دنيا مي گويند كه رژيمي كه به شهروندان خودش رحم نمي كند و حقوق آنها را رعايت نمي كند چگونه به ديگران رحم مي كند.
راديو فرانسه: سوال آخر من آقاي باقي در مورد تناقضاتي است كه در گفته هاي دولتمردان ايران ديده
مي شود. اگر آن طور كه مقامات ايراني تاكيد دارند استفاده از تاسيسات فعلي فقط در راستاي اهداف
غير نظامي است به نظر شما چرا بايد اين قطعنامه را تهديدي عليه ايران محسوب كرد؟
ج: اساسا" يكي از ديدگاه هايي كه در بخشي از مردم يا گروه هاي مرجع وجود دارد همين است كه معتقدند وقتي ايران قصد فعاليت صلح‌‌آميز دارد و كار خلافي نمي خواهد بكند ديگر چه نگراني دارد از اينكه آنها بخواهند بيايند و بازرسي كنند. بنابراين مصلحت ايران در پذيرش كامل اين بيانيه است. از طرف ديگر رفتار داخلي خود را تغيير دهد. نكته ديگر اينكه وقتي مقامات ايران اعلام مي كنند كه ما در ادامه همكاري مان با آژانس بازنگري مي كنيم اين در حالي است كه شوراي حكام اساسا" با اين اعتقاد كه ايران تاكنون همكاري نكرده بلكه تصور آنها اين است كه بر سرشان كلاه گذاشته اند اين بيانيه را داده اند، لذا متاسفانه پاسخ مقامات ايران اصلا" ديپلماتيك نيست و پاسخ هاي ناشيانه اي است.
